Apocriefe boeken/2 Makkabeën 11

2 Makkabeën 11
Auteur	Anoniem
Genre(s)	Religie
Brontaal	Nederlands
Datering	1906
Vertaler	Adolf Visscher (1686-1746)
Bron	Anoniem (1906) De apocriefe boeken. Uit de Hoogduitsche vertaling van M. Luther eertijds door Adolf Visscher in het Nederduitsch overgezet, [Amsterdam]: Nederlandsch Bijbelgenootschap, pp. 145-146. Zie Bestand:De apocriefe boeken p 145.jpg en Bestand:De apocriefe boeken p 146.jpg.
Auteursrecht	Publiek domein

Het tweede boek der Makkaneën Hoofdstuk 1 · Hoofdstuk 2 · Hoofdstuk 3 · Hoofdstuk 4 · Hoofdstuk 5 · Hoofdstuk 6 · Hoofdstuk 7 · Hoofdstuk 8 · Hoofdstuk 9 · Hoofdstuk 10 · Hoofdstuk 11 · Hoofdstuk 12 · Hoofdstuk 13 · Hoofdstuk 14 · Hoofdstuk 15 [145] [...] HOOFDSTUK 11. Judas overwint Lysias. – Antiochus sluit vrede met de Joden. — De Romeinen als bemiddelaars
	TOEN nu a Lysias, des konings voogd en oom en opperste raad, dat alles	a 1 Makk. 3 : 32.
2	vernam, smartte het hem zeer; en hij bracht bijéén tachtigduizend man	1 Makk. 4 : 26.
	en de geheele ruiterij, en trok tegen de Joden op, met het opzet om
3	de heidenen in de stad te doen wonen en den tempel tot zijn jaarlijksch
	gewin te gebruiken, gelijk andere heidensche tempels, en het priester-
4	schap jaarlijks te verkoopen. Maar hij dacht niet, dat God nog machtiger
	was, maar was trotsch op den grooten hoop, dien hij te paard en te
	voet had, en op de tachtig olifanten.
5	Toen hij nu in Judéa kwam, leide hij zich voor eene vesting, b Beth-	b 1 Makk. 4 : 29.
6	Zur genaamd, die omtrent vijf stadiën van Jeruzalem lag. Maar, toen
	Makkabeüs en de zijnen hoorden, dat hij de vesting bestormde, baden
	zij en de geheele hoop met zuchten en tranen den Heer, dat hij een
7	goeden Engel wilde zenden om Israël te helpen. En Makkabeüs was de
	eerste, die zich toerustte; en hij vermaande de anderen, dat zij zich
8	met hem wagen en hunne broeders helpen zouden. En zij trokken alzoo
	met elkander uit; maar, zoodra zij voor de stad Jeruzalem kwamen,
	verscheen hun iemand te paard, in een wit kleed en een gouden harnas,
9	en trok voor hen uit. Toen loofden zij allen den barmhartigen God en
	werden moedig, zoodat zij hunne vijanden verslaan wilden, al waren
	het ook de wildste dieren geweest en al hadden zij ijzeren muren voor
10	zich gehad. Met zulk een moed trok het geheele heir voort, en tevens
	hun helper, dien de barmhartige God hun uit den hemel gezonden
11	had; en zij trastten hunne vijanden aan als leeuwen, en versloegen van
12	hen elfduizend te voet en zestienhonderd te paard, en dreven al de
	anderen op de vlucht, zoodat de grootste hoop, die nog ontkwam,
	gewond was; en Lysias zelf vluchtte ook schandelijk en ontkwam het.
13	Doch Lysias was een verstandig man. Toen hij nu den veldslag, dien
[146]
	hij verloren had, bij zichzelf overdacht, en zag dat het Joodsche volk
	onoverwinbaar was, dewijl de almachtige God hen zoo bijstond, zond
14	hij tot hen en bood hun vrede aan onder billijke voorwaarden, en beloofde
	hun daarbij, dat hij den koning zou bewegen om hun vriend te worden.
15	Makkabeüs nam hier genoegen mede; want hij zag, dat dit het beste
	was; en de koning bewilligde in het verdrag, hetwelk Lysias met
	Makkabeüs en de Joden gemaakt had.
16	En de brief, dien Lysias aan de Joden schreef, luidde aldus: Lysias
17	biedt den Joden zijne groetenis aan. Johannes en Abdalom, uwe
	gezanten, hebben een brief gebracht en verzocht om de zaak, om welke
18	zij gezonden waren. Hetgeen nu den koning mede te deelen was, heb
19	ik gedaan; en hij heeft alles wat nuttig is bewilligd. Indien gijlieden
	nu trouw en woord zult houden, zal ik mij ook voortaan benaarstigen,
20	dat ik bezorg hetgeen voor u bet beste is. En uwe en mijne gezanten
	hebben last, om ulieden aangaande elk artikel in het bijzonder breeder
21	te onderrichten. Hiermede Gode bevolen. Gedagteekend in het honderd-
	achtenveertigste jaar, op den vierentwinstigsten dag van de maand
	Dioscórus.
22	Des konings brief luidde aldus: Koning Antiochus biedt zijnen broeder
23	Lysias zijne groetenis aan. Nadat onze vader overleden en een god
	geworden is, is ons niets liever, dan dat er vrede in ons rijk zij, opdat
24	iedereen het zijne kunne waarnemen. Nu hooren wij, c dat de Joden	c 1 Makk. 6 : 59
	niet hebben willen bewilligen in de veranderingen van hunnen gods-
	dienst op de heidensche wijze, maar bij hun geloof willen blijven; en
25	zij bidden derhalve, dat men hen daarbij late blijven. Dewijl wij het
	nu voor goed houden, dat dit volk ook in vrede leve en stil zij, is onze
	wil, dat men hun hunnen tempel weder zal inruimen en hen bij hunne
	regeering en gebruiken, gelijk hunne voorouders het gehad hebben, zal
26	laten blijven. Daarom wil toch sommigen tot hen zenden en vrede met
	hen maken, opdat zij, wanneer zij onze meening weten, gerust zijn en
	hunne zaken zonder eenigen schroom mogen waarnemen.
27	Des konings brief aan de Joden luidde aldus: Koning Antiochus biedt
28	den raad en de gemeente der Joden zijne groetenis aan. Dat het u
29	allen welging, zouden wij gaarne hooren; ons gaat het nog wel. Menelaüs
	heeft ons onderricht, dat gijlieden begeert tot het uwe terug te keeren
30	en uw ambacht uit te oefenen. Daarom zullen al de Joden, die tusschen
	nu en den dertigsten dag van April reizen, vrij en veilig geleide hebben,
31	dat zij zich met eten en met het overige, als tevoren, naar hunne wet
	kunnen gedragen. Ook zal niemand leed gedaan worden om hetgeen tot
32	nog toe tegen ons gedaan is. Ten bewijze hiervan heb ik Menelaüs tot
33	u willen zenden, om u breeder daarvan te onderrichten. Hiermede Gode
	bevolen. In het honderdachtenveertigste jaar, op den vijftienden dag
	van April.
34	De Romeinen schreven ook aan de Joden als volgt: Quintus Memmius
	en Titus Manliusm gezanten der Romeinen, bieden den Joden hunne
35	groetenis aan. Alwat Lysias, de oom des konings, u toegestaan heeft,
36	bewilligen wij ook. Maar, overmits hij het voor goed houdt, dat men
	eenige artikelen aan den koning onderwerpe, zoo beraadslaagt onder
	elkander, en zendt ten allereerste iemand tot ons, opdat wij ons onder-
37	ling vereenigen; want wij trekken nu naar Antiochië. Daarom haast
38	u en zendt eenigen, opdat wij weten hoe gijlieden gezind zijt. Hiermede
	Gode bevolen. In het honderdachtenveertigste jaar, op den vijftienden
	dag van April.