Adama van Scheltema/De Stilte

De Stilte door Carel Steven Adama van Scheltema

Uit Eenzame liedjes

Daar komt een stilte aan mijn lijf
En wezenloos gelaat -
't Is of het leven verder gaat
En 'k ergens achterblijf.

Nu drijf ik van het leven af
Naar eene waterkom,
Als eene witte waterblom
Naar haar verholen graf.

En 't leven gaat voorbij - voorbij,
Ik zie het zwijgend aan,
En ik - ik kan niet medegaan,
Want het is stil in mij.



En 't leven haalt mij wederom
En drijft mij weder mee,
En blaast mij als een waterblom
Door zijne wijde zee.

De stilte is van mijn gelaat
En van mijn lijf gewischt - -
Dat is de dood, die zich vergist'
En naar een ander gaat!