Adama van Scheltema/Herinnering

Herinnering door Carel Steven Adama van Scheltema

Uit Eenzame liedjes

Soms dwaalt mijn geest op eens weer naar uw henen,
En ruischt door mij een golf van dat verleden,
En welt naar mijne lippen weer die bede -
Mijn hoofd aan uwen schoot te mogen lenen.

Dan zie ik peinzend naar uw vingerleden,
En poog ik om aan mijn liefde weer te weenen -
Totdat langzaam uw beeltnis is verdwenen
En wegzinkt van het lichtelooze heden.

Zal ik dan van die liefde éénmaal genezen -
Eénmaal uw dierbaar aangezicht vergeten -
Eénmaal niet om uw zoeten naam meer beven?

Ach! nu ik opzie van uw vage wezen,
Voel ik op eens een vreestlijk ding te weten: -
Dat ik al heel lang dood ben in dit leven!