Adama van Scheltema/Inkeer

Inkeer van Carel Steven Adama van Scheltema

Uit Uit stilte en strijd

Wat leelijk heel die heide,
 Wat leelijk doet dat veld,
Wat triest, dat geen van beide
 Mij meer iets moois vertelt!

Elk bloempje aan die wegen
 Leek eens een mooi verhaal -
Nu drupt het in den regen
 En zwijgt het allemaal.

'k Loop in herinneringen
 Als een wanhopig kind,
Dat ziet de oude dingen
 En de' ouden weg niet vindt.

Maar hebben zich mijn zinne
 In schoonen schijn verward -
Zij zien verbaasd naar binnen
 In 't eigen menschenhart:-

En langzaam gaan mijn oogen
 Naar dieper beeltenis-
Ontdekken zij de logen
 Van wat daarbuiten is?