Adama van Scheltema/Rumoer

Rumoer van Carel Steven Adama van Scheltema

Uit Uit stilte en strijd

Het leven is te hard van geluiden,
 De menschen doen te druk: -
Om een ander wat doms te beduiden
 Verpraten ze hun eigen geluk!

In plaats van de vruchten te smaken,
 Gooien ze elkaar met de schil,
Ze praten om maar leven te maken -
 En de wereld is zelf toch zoo stil!

Ze konden het eindlijk wel weten
 Dat geeneen het in woorden vindt,
En dat, waar ze hun woorden vergeten,
 Het leven pas waarlijk begint!