Bekende monologen uit Shakespeares werk/Friends, Romans, countrymen, lend me your ears
|
"Friends, Romans, countrymen, lend me your ears" (Julius Caesar) | |||
| Auteur | William Shakespeare | ||
| Genre(s) | Dramatische poëzie, monologen | ||
| Brontaal | Engels | ||
| Datering | 1599 | ||
| Vertaler | *Leendert Burgersdijk (1887) *Emiel Fleerackers (1928) *Jules Grandgagnage (2012) ... | ||
| Bron | Vier eeuwen vertalingen,
| ||
| Auteursrecht | Publiek domein of CC-BY-SA | ||
 | |||
Originele tekst van Shakespeare[bewerken]
(Julius Caesar, Act III, scene 2)
MARCUS ANTONIUS:
- Friends, Romans, countrymen, lend me your ears;
- I come to bury Caesar, not to praise him.
- The evil that men do lives after them;
- The good is oft interred with their bones;
- So let it be with Caesar. The noble Brutus
- Hath told you Caesar was ambitious:
- If it were so, it was a grievous fault,
- And grievously hath Caesar answer’d it.
- Here, under leave of Brutus and the rest–
- For Brutus is an honourable man;
- So are they all, all honourable men–
- Come I to speak in Caesar’s funeral.
- He was my friend, faithful and just to me:
- But Brutus says he was ambitious;
- And Brutus is an honourable man.
- He hath brought many captives home to Rome
- Whose ransoms did the general coffers fill:
- Did this in Caesar seem ambitious?
- When that the poor have cried, Caesar hath wept:
- Ambition should be made of sterner stuff:
- Yet Brutus says he was ambitious;
- And Brutus is an honourable man.
- You all did see that on the Lupercal
- I thrice presented him a kingly crown,
- Which he did thrice refuse: was this ambition?
- Yet Brutus says he was ambitious;
- And, sure, he is an honourable man.
- I speak not to disprove what Brutus spoke,
- But here I am to speak what I do know.
- You all did love him once, not without cause:
- What cause withholds you then, to mourn for him?
- O judgment! thou art fled to brutish beasts,
- And men have lost their reason. Bear with me;
- My heart is in the coffin there with Caesar,
- And I must pause till it come back to me.
Oudere vertalingen in publiek domein[bewerken]
- Vertaling van Leendert Burgersdijk (1887)[1]
BRUTUS[2]
- Hoort rustig aan, ten einde toe.
- Romeinen, medeburgers, vrienden! Hoort mij aan bij
- het bepleiten mijner zaak, en weest stil, opdat gij hooren
- moogt; gelooft mij ter wille van mijn eer, en hebt ach-
- ting voor mijn eer, opdat gij gelooven moogt; oordeelt
- mij naar uw wijsheid, en laat uw verstand wakker zijn,
- opdat gij te beter oordeelen moogt.Is er iemand in deze
- vergadering, iemand, die een innig vriend van Caesar
- was, tot hem zeg ik, dat Brutus' liefde tot Caesar niet
- minder was dan de zijne. En als die vriend dan vraagt,
- waarom Brutus tegen Caesar opstond, dan is mijn ant-
- woord: niet, dat ik Caesar minder liefhad, maar dat ik
- Rome meer liefhad. Hadt gij liever, dat Caesar in leven
- was en gij allen als slaven stierft, dan dat Caesar dood
- is en gij allen als vrije mannen leeft? Wijl Caesar mij
- liefhad, ween ik om hem; wijl hij gelukkig was, verheug
- ik mij daarin; wijl hij dapper was, vereer ik hem; maar
- wijl hij heerschzuchtig was, versloeg ik hem. Zoo heb ik
- tranen voor zijn liefde vreugde voor zijn geluk; vereering
- voor zijn dapperheid; en dood voor zijn heerschzucht.
- Wie is hier zoo laag, van slaaf te willen zijn? Is er hier
- een, hij spreke; want hem heb ik beleedigd. Wie is hier
- zoo ruw, van geen Romein te willen zijn? Is er hier een,
- hij spreke; want hem heb ik beleedigd. Wie is hier zoo
- eerloos, van zijn land niet te willen beminnen? Is er
- hier een, hij spreke; want hem heb ik beleedigd.
BRUTUS
- Romeinen, landgenooten en vrienden! hoort mij aan terwille van
- mijn zaak; en weest stil, om te kunnen hooren. Gelooft mij terwille
- van mijn eer, en hebt achting voor deze mijne eer, om te kunnen
- gelooven... Beoordeelt mij naar uwe wijsheid en laat uw geest
- wakker zijn, om des te beter te kunnen oordeelen. Als er iemand in
- deze vergadering is, de een of ander goede vriend van Caesar, hem
- zeg ik, dat Brutus' liefde voor Caesar niet minder was dan de zijne.
- Vraagt dan die vriend, waarom Brutus tegen Caesar opstond, dan
- luidt zijn antwoord: Niet omdat ik Caesar minder, maar omdat ik
- Rome meer liefhad. Hadt gij liever dat Caesar nog leefde, en gij allen
- in slavernij; of dat Caesar dood was, en gij allen als vrije mannen
- leefdet? Omdat Caesar mij liefhad, beween ik hem; omdat hij
- gelukkig was, verheug ik me daarbij; omdat hij dapper was, vereer ik
- hem; maar omdat hij heerschzuchtig was, versloeg ik hem. Daar zijn
- tranen voor zijn liefde, vreugde over zijn geluk, eer voor zijn
- dapperheid, en dood voor zijn heerschzucht. Wie is hier zoo laag van
- ziel, die slaaf zou willen zijn? Zoo iemand, hij spreke, want hem heb
- ik beleedigd. Wie is hier zoo ongevoelig, die geen Romein zou willen
- zijn? Zoo iemand, hij spreke, want hem heb ik beleedigd. Wie is hier
- zoo verachtelijk, die zijn vaderland niet beminnen wil? Zoo iemand,
- hij spreke, want hem heb ik beleedigd.
Moderne vertalingen onder CC BY-SA licentie[bewerken]
- Vertaling van J. Grandgagnage, 2012[5]
Monoloog van MARCUS ANTONIUS die de Romeinen toespreekt op de begrafenis van Caesar:
- Vrienden, Romeinen, landgenoten, hoor mij aan;
- Ik kom om Caesar te begraven, niet om hem te prijzen.
- Het kwaad dat mensen doen leeft verder na hun dood;
- Het goede blijft vaak begraven met hun gebeente;
- Laat het zo zijn met Caesar. De edele Brutus
- Heeft verteld over Caesars heerszucht:
- Als dit zo was, was het een zware fout,
- En heeft Caesar daar zwaar voor betaald.
- Hier, met permissie van Brutus en de rest-
- Want Brutus is een eerbaar man;
- Zo zijn ze allemaal, allen eerbare mannen-
- Kom ik op Caesars begrafenis spreken.
- Voor mij was hij een vriend, trouw en rechtvaardig:
- Maar Brutus zegt dat hij heerszuchtig was;
- En Brutus is een eerbaar man.
- Hij bracht vele gevangenen naar Rome
- Van wie het losgeld de schatkist vulde:
- Lijkt dit op wat hier Caesars heerszucht wordt genoemd?
- Wanneer armen huilden, huilde Caesar met hen mee:
- Heerszucht zou uit hardere stof moeten bestaan:
- Toch zegt Brutus dat hij heerszuchtig was;
- En Brutus is een eerbaar man.
- Jullie zagen hoe ik hem op het Lupercusfeest
- Wel driemaal een koninklijke kroon aanbood,
- Die hij driemaal weigerde. Was dit heerszucht?
- Toch zegt Brutus dat hij heerszuchtig was;
- En, zeker, hij was een man van eer.
- Ik probeer niet te weerleggen wat Brutus zei,
- Maar om te getuigen wat ik wel weet.
- Eens hielden jullie van hem, niet zonder reden:
- Wat weerhoudt jullie dan om voor hem te rouwen?
- O oordeel! Gij schuilt U onder domme beesten,
- En de mensen verloren hun verstand. Heb geduld met mij;
- Mijn hart ligt daar, in de kist met Caesar,
- En ik moet wachten tot het terug bij mij komt.
 
|
Deze vertaling heeft de licentie Creative Commons Naamsvermelding 3.0;. In het kort: het staat u vrij de tekst te gebruiken en te verspreiden, onder voorwaarde dat u de naam vermeldt van de auteur/vertaler ("Jules Grandgagnage").
|
Noten[bewerken]
- ↑ Tekst op dbnl
- ↑ Burgersdijk herwerkte het origineel van Shakespeare nogal ingrijpend. Zo laat hij om te beginnen de monoloog uitspreken door Brutus, en niet door Marcus Antonius. Zijn vertaalde monoloog is ook aanzienlijk langer en wordt hier slechts gedeeltelijk weergegeven.
- ↑ Tijdschrift Streven, jaargang 1 - tekst op dbnl
- ↑ Het gaat hier blijkbaar om een 'hertaling' die Fleerackers maakte van Burgersdijks werk.
- ↑ Shakespearevertalingen