Boutens/Vrede

Vrede

Daar blijft een zegen dien de ziel
Nog maar aan levens einder ziet:
Daar zweeft een dauw die nimmer viel,
  In 't avondlijk verschiet:

Vóordat de hemel guldt en roodt
Rijst uit het klare kimmediep
Het zeil van die nabije boot
  Die nimmer binnenliep:

O vreê waarvan de heete dorst
Al koeler laaft dan aardschen bron,
Ik weet, gij daalt niet in mijn borst
  Dan met de laatste zon.