Bredero/Daer synder nu soo veel

AENDACHTIGH LIEDT.

Stemme: Van Susanna

        Daer synder nu soo veel, die haer seer gaen beklagen
Van ’t swerelds valsch bedrogh en wonderlijck verraet;
Diens doode weet-kunst niet soud’ seggen op dat vragen
Wat dat de Wereld is en waer sy in bestaet?

        ’t Vernuft en reden sal hier klarelijcke afbeelden
Mijn meeningh op de vraegh, hier boven voor gemelt,
Och of mijn God met kunst soo rijckelijck bedeelden,
Dat ick het wit wel trof van ’t geen hier is gestelt.

        De boose werelt is alleen het boose leven
Vanden wereldsche mensch, die wereldts en verdoort
Hier voor dit wereldts goet het eeuwige gaet geven,
Om dat des Werelds Prins met goedtheyds schijn bekoort.

        Dit wast dat Salomon, den wysen Coningh, seyde
Van ’s wereldts woest gevaer, soo syn spreuck-boeck verbreyt:
Ydele ydelheyt, wiens licht lichticheyden,
En vaste vastigheydt, is sek’re onsekerheyt.

        De wereld is vyand, al schijnd sy vrient te wesen,
Haer vollick troetelt sy en lockt door lust de vreemt,
Sy mint de boosen seer, de vrome doet sy vresen,
Het leven ende dood, sy naem en faem beneemt.

        Sy verheught haer in ’t quaet, de sonden syn haer vreughden,
Sy steelt ons duren tijdt en voeret ons in het wildt,
Sy is een moorderin, een beul van alle deughden,
Sy is vreck met haer goet en met het onse mildt.

        Doch den verwaenden Nar, die schenckt sy staet van eeren,
Den gierigaert rijckdom, den gulsigen gebraet,
En den verwijfden bloet vergunt sy zijn begeeren,
Den pronckert pracht en prael, met kostelijck gewaet.

        O wereld boos van aert! hoe lustigh kondy venten
U seer goed-schynend’ quaet, dat ghy soo hoogh verkoopt,
Dat het de bruyckers, laes! syn seer sware ziel-renten,
Want u niet-wesend goet hun in ’t verderven doopt.

        O ghy der eeuwen God! en Heer van alle glory,
O Vader alles goedts! Verlosser van mijn siel!
Geeft ’t menschelijck geslacht doch over haer victory,
Gunt dat ick de wereld in my dood en verniel.