Bredero/De lieve, waerde, soete Mey

LIEDEKEN.

Stemme: Poolsch Amanje &c.

De lieve, waerde, soete Mey
Die toont haer vruchten menigerley
En pronckt haer op so hups en frey,
In ’t lieflijck groen gekleed.
Mijn ooghe dien ick vluchtigh drey,
Sien uyt de hard’ en schrale cley
Een grasigh, groeysaem, vette wey,
Daar ’t hong’rich vee van eet.
Het dorre Bos
Seer haestelijck begos
En schielijck bewos
Vol bladeren en Mos
Wt d’aerde koud,
Dies ’t waerde Wout
Is duyster van ’t beblaerde hout,
Dat sich soo wild verspreedt.

Denckt hoe ’t de schoone Mey verciert,
Die haar so lustigh went en swiert
En ons so rustigh send en stiert
Haer gaven onbeloont.
Kijckt hoe sy ’t velt met bloemtjes ciert,
Siet hoe ’t gevoghelt en ’t ghediert
Vermenighvuldight en vermiert
En hoes’ alle dingh verschoont.
Haer jonste soet
Stoote wy mette voet,
Namen wy in ’t goed,
Gelijck sy ’t ons wel doet.
Wy verghelden, siet,
Te selden yet,
T’onrecht mach zy ons schelden niet
Voor ondanckbaer van gemoed.

Langs ’t waterigh moras en poel,
Onder de frissche schaduw koel,
Ontvluchtmen Son en hette swoel,
Die ’s somers vinnigh steeckt:
D’een kiest het Bosch, d’ander de Doel,
Den derden die mijd het ghewoel,
Voorts deur naturelijck ghevoel
Is tot grooter brand verweckt,
Wt oorsaeck, want
De Minne somers brant
Heftiger dan ’t
’s Winters, na mijn verstant:
Dat breeder is,
Soo ’t weeder is
De mensch die swacke en teder is
Van gemoed en ingewant.

Ey siet, hoe ’t vrolijck versch gewas
Van ’t dierbaer kruyt, schoon bloemen, gras,
En hoord der honden fel ghebas
Vervolghent inde vlucht
’t Wilde Swijn, ’t Hart, of Das;
Hoe slingert de Jagher met zijn tas,
En ’t water schijnt als spiegel-glas
De mensch, ’t geboomt’ en lucht.
Ey siet toch, siet,
Hoe daer de wey-man schiet,
De visscher vanght niet
De hanghelaer heeft yet,
De valckenier
Met balcken hier,
Ey siet, hoe dat zijn schalcke dier
Die de voghels hoogh bespiet.

Jeughdighe Mey, Princes vermaert,
Ghy verquickt ’t herte seer beswaert,
Ghy verquickt out en jong bejaert
Door u bevalligheyd soet,
Ghy doet dat het gheveughelt paert,
Ghy maeckt datmen rijd of vaert
In plaets daer wullips of bedaert
De soete malligheyd doet.
O Meye eel,
U deughden zijn so veel,
Ick noemer maer een deel;
Laets’ andere noemen heel,
Die meerder zijn,
Gheleerder zijn.
Seer garen ick verneerder mijn
Onder hooge Gheesten waert.