Bredero/Der Goden Waertschap

DER GODEN WAERTSCHAP.

Stemme : Sal ick langher met heete tranen, &c.

Laetst als de Goden bancketeerden,
En lurckten vanden Nectar soet,
So s’over disch juyst redeneerden
Van ’s menschen alderhoochtste goet,
D’een sprack ’t waer lust,
D’ander t’is rust.
D’een sprack ’t waer lust,
Doen sey den God Jupijn:
Waer toe dit kibb’len, laet ons vrolijck zijn?

’t Is hier een tijt van quinckeleren,
Het aartsche volck woort-twist en kijft,
Ick wens en wilt, ghy Hemel-heeren,
Dat yder juycht en vreucht bedrijft.
Viert mijn geboon,
O groote Goon,
Viert mijn geboon,
Singht, springht, hippelt en lacht!
Dit was geseyt, gehoorsaemt, voorts volbracht.

De salen die als sonnen bloncken,
Waren terstonts met vreughd vervult.
Als sy haer meugh hadden ghedroncken,
En haer wel sat hadden ghesmult:
Hier gingh den een,
Daer lach de geen,
Hier gingh den een,
Daer Venus met haer pol,
De Nortsche Nydt steegh uyt haer helsche hol.

Haer fel vergift heeft sy gheblasen
Door den vergulden Hemel wijdt:
De Goden buys raeckten aen ’t rasen,
Aen ’t wrocken, voort aen twist, aen strijdt,
Want Pluto bits
Heeft met een krits,
Want Pluto bits
Heeft Cupido verleemt,
Sijn booch en Pylen hy hem al beneemt.

De Musen die met Phebo songen
En Pallas met den Bloedt-God Mars,
Sijn al vermeestert en bespronghen
Van den drie-hoofden Cerb’rus bars:
Men sloecht al doodt,
’T was kleyn of groot,
Men sloecht al doodt
De Moeder vande min
Heeft weynig (of schier gantsch geen) leven in.

De Sulpher-Vorst die leert nu minnen
Met woorden van silver en gout.
De deucht noch eer, noch ed’le sinnen
Sijn niet geacht van jongh noch oudt:
Is ’t hoer of dief,
Is even lief,
Is ’t hoer of dief,
Zijn sy versien van gheld,
Sy werden voor den vromen nu ghesteld.

Daermen een Hemel plach te bouwen,
Daer vestmen nu een droeve Hel,
Dat doen sy die om ’t ghelts wil trouwen
Een lompen loer of leelijck vel.
Dies maeckt de droes
De kop hun kroes,
Dies maeckt de droes
Selden tijt sonder strijt,
Daer d’ander als in ’t Paradijs verblijt.