Bredero/Oon-eenighe sinnen

LIEDT.

Stemme: Van een soo loosen boerman, &c.

O on-eenighe sinnen!
O noyt ghehoord gheschil!
Want ick en myn vriendinne
Sijn seer verscheyden van wil.

Onghelijck wy van zeden,
Van wesen en van schijn
En van gheneghentheden
Wy over tweedrachtich zijn.

Min ick haer uytermaten,
Gelijck sy merckt en siet,
Sy en macher of hooren praten
In het alderminst niet.

En als ick schijn te branden
In minne van myn vrouw,
Dan blaest zy in haer handen
Van pure liefde kouw.

De hette doet verdwijnen
En smelt mijn vleys en bloet,
Zoo dat ick van banghe pijnen
Met mijn hooft int kussen wroet.

De kouw gaet haer soo plaghen,
Dat zy het bedde houwt,
Tis niet om te verdraghen,
Soo gants machtich is sy verkouwt.

Mijn hart dat is vol smerten,
Vol koortsen en vol brand
En sy heeft ys in ’t harte,
En loot en steen int ghewand.

Ick ducht sy is ghebooren
Int noorden wrangh en wreet,
Want haer ziel schijnt beswooren
Van een te strenghen planeet.

Wat vreemde loop der starren8
Heeft in mijn ziel gheboet
Dit vier? daer ick in verbarren,
En dat my noch wonderlijck voed.

Lief wilt u doch erbarmen,
Ick ben schier uytghewoelt,
Ghy sult u proper verwarmen,
Soo ghy myn grooten brand verkoelt.