Bredero/Princessen preutsch en prat

LIEDEKEN.

Stem: Fortuyn eylaes bedroeft.

Princessen preutsch en prat met al u pronckery
Van noode-loose pracht: staet op en wijct ter sy,
Maer groet eerbiedelijck met neygingh en ghekniel
De triumphante Vrou van mijn verwonnen ziel.

Waer toe dit marren? ach, ghy jonge Jufferschop,
Spreyt die Tapyten neer en stroyt daer soetjes op
Ghemalen gout, oock zy, op dat de harde aerdt
Haer ted’re voetjes niet en quetse noch beswaert.

Ghy grooten dicht bestoet met Vorstelijck gesnor,
Gebiet de Volcken, dat sich niemant drijft en por
Te naken aen haer kleyt, te stooren haren gangh,
Op dats haer niet verblaes, noch quade lucht bevang.

Sy komt, o Goon! sy komt: de Princen staen als stom:
De verslagen gemeent stort van een swenckjen om:
Als het haer wyse tongt basuynt een helder woort,
Het dondert, en het wert met wonderingh ghehoort.

Een yder riep met my: wat vruntschap en wat jonst,
Wat Goddelijcke glans, wat wijsheyt en wat konst
Heeft Jupijn oock gebruyckt, wanneer hy heeft verlicht
Dit schepsel dat ons sloech met blixem int gesicht?

’t Is Venus, Venus ist, daer ick wel eer of las,
Die van het pekel-schuym der Zee geboren was,
Die met een holle schulp door vloeden vlet en vlot;
Ick hielt voor narrery en beuselingen sot.

Ach Heyl’ghe rymery, ick vonnisten verkeert,
Want eenicht geest of God heeft dit gepropheteert,
Op dat de werelt en myn tijt gelijcke lien
Haer gulde Godtheyt niet onwaerdicht souden sien.

Voordeel in ’t gulde jaer van ’t suytsche Cipres quam,
Mijn soete Cithera in ’t schio-rijck Amsteldam,
Daer sy den rouwen hoop van ’t graeu en groots geslacht
Heeft aen een sachten aert door les en leer gebracht.

Der ouden boosheydt snoot en d’ondanckbare jeucht
Vergolden na met spijt de wel-daet en de deucht,
Mijn Venus die vertrock, o leydt! o quaet! o doot!
Sy sturf indiense kon in ’t Dorp van Ackersloot.