Deze pagina is proefgelezen
maar geen gemeenschap met een lasterlijke leus!
Hoe hoog de hoogheid rees van d’ Eeuwgeest en zijn tolken,
de Machten zijn uit God! — en de Oppermacht der volken?
Historisch is ze een waan, den Christen is ze een ban,
waarvan geen menschlijk woord een land ontheffen kan.
Neen, Neêrland, op geen ban wilt Ge u een Grondwet stichten,
maar de oogen allereerst naar ’s hemels bogen richten, —
dan, vorschend nederslaan op uw historierol,
een rol, van zoo veel heil, van zoo veel wondren vol,
als Godt hier wondren deed in ’t midden van uw plassen,
en vastigheên gebouwd in schuddende moerassen: —
een vrijheid, bloei en roem, als zelden de aarde zag,
by ’t hemelsch Waarheidslicht, hier schittrend als de dag! —
voor Godsdienst, vrede en recht, en tegen aartstirannen,
Oranje ’t puik, door God, van vroome vrijheidsmannen! —
Neen! Neêrland! zonder Hem, die u dees weldaân wrocht,
(hoe de Eeuwgod smale op spott’) geen Staatswet onderzocht!
Maar als uw Vaadren weêr met al uw duizendtallen,
voor d’ onbevlekten troon aanbiddend neêrgevallen! —
die in Zijn hand het lot van Staat en Maatschappij,
het hart, het recht, de macht der Machten houdt, — is Hy
de God van Isrel en der Christnen! — Zijn er troonen
geveld? zy werden ’t niet, dan om aan de Aard te toonen,
dat, waar een hooger raad der volken toorn gehengt,
die kracht geen recht bewijst, maar slechts een straf volbrengt.
O Koning! by den galm der doorgebroken tijden
treedt Gy, — met dat voor- God- behoefte- en- schuld-belijden,
van ouds den Vaadren zoo gezegend, vorstlijk voor!
En dring’ die stem heel ’t land als met bazuinkracht door!
zoo keere op u (het eerst!) uw hart, uw huis, uw wegen,
de aan ’t vragen naar Zijn wil steeds vast verbonden zegen!
Euroop zie op uw kroon verdubbeld neêrgedaald
den glans, die nooit getaand, uw krijgszwaard heeft omstraald.
’t Zie, — by uw Vorstenmoed, die aller moed steeds wekte, —
uw blik, die steeds zoo wis ’t beslissend punt ontdekte
waar zich de zegepraal op ’t slagveld grijpen liet,
voorspoediger dan ooit gericht op ’t Staatsgebied,
om met dien blik, dien moed, niet twijflend te onderscheiden!
waar handlen wordt vereischt, voorkómen, of verbeiden!
wat losgelaten moet, — omdat het God gebood!
Hoe hoog de hoogheid rees van d’ Eeuwgeest en zijn tolken,
de Machten zijn uit God! — en de Oppermacht der volken?
Historisch is ze een waan, den Christen is ze een ban,
waarvan geen menschlijk woord een land ontheffen kan.
Neen, Neêrland, op geen ban wilt Ge u een Grondwet stichten,
maar de oogen allereerst naar ’s hemels bogen richten, —
dan, vorschend nederslaan op uw historierol,
een rol, van zoo veel heil, van zoo veel wondren vol,
als Godt hier wondren deed in ’t midden van uw plassen,
en vastigheên gebouwd in schuddende moerassen: —
een vrijheid, bloei en roem, als zelden de aarde zag,
by ’t hemelsch Waarheidslicht, hier schittrend als de dag! —
voor Godsdienst, vrede en recht, en tegen aartstirannen,
Oranje ’t puik, door God, van vroome vrijheidsmannen! —
Neen! Neêrland! zonder Hem, die u dees weldaân wrocht,
(hoe de Eeuwgod smale op spott’) geen Staatswet onderzocht!
Maar als uw Vaadren weêr met al uw duizendtallen,
voor d’ onbevlekten troon aanbiddend neêrgevallen! —
die in Zijn hand het lot van Staat en Maatschappij,
het hart, het recht, de macht der Machten houdt, — is Hy
de God van Isrel en der Christnen! — Zijn er troonen
geveld? zy werden ’t niet, dan om aan de Aard te toonen,
dat, waar een hooger raad der volken toorn gehengt,
die kracht geen recht bewijst, maar slechts een straf volbrengt.
O Koning! by den galm der doorgebroken tijden
treedt Gy, — met dat voor- God- behoefte- en- schuld-belijden,
van ouds den Vaadren zoo gezegend, vorstlijk voor!
En dring’ die stem heel ’t land als met bazuinkracht door!
zoo keere op u (het eerst!) uw hart, uw huis, uw wegen,
de aan ’t vragen naar Zijn wil steeds vast verbonden zegen!
Euroop zie op uw kroon verdubbeld neêrgedaald
den glans, die nooit getaand, uw krijgszwaard heeft omstraald.
’t Zie, — by uw Vorstenmoed, die aller moed steeds wekte, —
uw blik, die steeds zoo wis ’t beslissend punt ontdekte
waar zich de zegepraal op ’t slagveld grijpen liet,
voorspoediger dan ooit gericht op ’t Staatsgebied,
om met dien blik, dien moed, niet twijflend te onderscheiden!
waar handlen wordt vereischt, voorkómen, of verbeiden!
wat losgelaten moet, — omdat het God gebood!
