dentelijk honorarium kunnen aanbieden. Daaromtrent zullen wij het wel nader eens worden. Als het kan willen we 1°. September verschijnen. Antwoord mij gauw want wij willen de namen in 't prospectus zetten.
Eenige dagen later schreef Verwey mij verder:
- Ik hoorde van Groesbeek dat je een stuk voor het eerste nummer had. Dit zou ons zeer veel genoegen doen. Maar waarom schrijf je niet even? Je vindt misschien dat ik wel wat gauw alle N.G.-plannen in den steek gelaten heb. Maar ik wist wel dat wij 't daarover niet zoo dadelijk eens zouden worden, en ook dat iedereen later blij zou zijn als er een soliede tijdschrift was dat gelegenheid gaf tot rustig doorwerken.
Dat ik mij inderdaad eenigszins als voor een „voldongen feit” gesteld zag, heb ik Verwey niet verzwegen, evenmin dat ik, ter wille van mijn richting, en voortbouwende op de ook in dit opzicht door den Nieuwe Gids gelegde grondslag—„gelijk het heele orgaan profiteeren zal van die grondslagen”—een plaats in de redaktie zou hebben aangenomen. Ik voegde er bij in het gebeurde geen reden te zien om mijn medewerking te weigeren of mij persoonlijk gekrenkt te voelen. Trouwens was volkomen begrijpelijk dat de voor het welslagen van het Tweemaandelijksch Tijdschrift verantwoordelijke personen met het plaatsen van socialistische
