hoofdstroomingen van ons nationaal leven, bestaat tot dusverre in ons land niet...
Een algemeene revue die den beschaafden lezer op de hoogte tracht te houden... het behoeft, wel niet gezegd te worden dat van deze toezeggingen niemendal terecht is gekomen; daarentegen heeft de redaktie, van het begin af door eenige oude en jongere geestverwanten[1] bijgestaan, een „Nieuwe Gids” op kleinen voet weten te produceeren, die in de rij der tijdschriften, als één uit vele, zich staande hield en ten slotte meer dan een konkurrent overleefde.
Ook het tijdschrift van Verwey en Van Deyssel heeft nooit het karakter aangenomen dat de schrijver van het prospektus in het vooruitzicht stelde. Dit is zoo waar dat toen tien jaar later naar het oordeel van den zelfden redakteur het werkelijke karakter gevaar ging loopen, hij het op een breuk liet aankomen met zijn mede-redakteur en met de uitgevers en nogmaals, en thans alleen, een nieuw orgaan stichtte. Niet zonder weemoed afscheid nemende, gaf Albert Verwey aan de onderneming van 1894 den naam dien zij zeker met eere had gedragen: het was, schreef hij, „het orgaan van een geestelijke beweging”. Die funktie, schreef hij verder, had dit tijdschrift, dat hij duidelijkheidshalve
- ↑ Voor het litteraire hebben in de eerstvolgende jaren meegewerkt o.a. Van Looy, Eerens, Frans Mijnssen, J.H. Leopold, Andre Jolles; voor het politieke P. L. Tak, Henri Polak, J.J. de Roode, Van der Goes.
