elkaar gestoken om de oprichting te bespreken van een eigen tehuis, waar men niet enkel van alle vreemde voogdij ontslagen zou zijn, maar dat ook als een verzamelplaats voor gelijkgezinden de gemeenschappelijke zaak zou kunnen dienen. Aan deze bedoeling heeft de uitgave van den Nieuwe Gids volkomen beantwoord; uit de behoefte aan een orgaan voor de jongeren geboren, heeft de stichting de behoefte bestendigd door haar te vervullen; en op het tijdstip van haar organisatie als een zelfstandige macht behoorde aan de beweging niet alleen de toekomst, maar bezat zij reeds een verleden. Een terechtwijzing, die het verleden voorbijzag en voor de toekomst geen oog had, kon haar toen niet meer treffen. Want hoewel het eerste nummer dat o.a. eenige mooie verzen van Kloos en van Verwey bevatte, en met het begin van Van Eeden's Kleine Johannes opende, stellig niet tot de beste afleveringen heeft behoord, behoefde toch zeker niemand te vragen naar de richting van de groep als zoodanig.
Spoedig genoeg, in ieder geval, erkende de oude Gids op zijn manier, die omdat de bestrijding niet heel aardig was, ook niet zeer waardig mocht heeten, het recht van bestaan der jonge onderneming. De redakteur-sekretaris heeft n.l. zijn gevoelen over de nieuwe poezie te kennen gegeven in eenige van tijd tot tijd verschijnende, als parodieën van Kloos of van Verwey bedoelde gedichten van eigen maaksel. Het recht om ook met de beste litteratuur den draak te steken, kan men natuurlijk niet betwisten—mits in haar soort de satire niet te ver onder het
