model blijve. Maar in dit geval konden de flauwiteiten, onderteekend „Fortunio" en algemeen aan den heer Van Hall toegeschreven, alleen bewijzen, dat men in zijn gezelschap de Nieuwe Gids-gedichten slechts goed genoeg achtte om met prulverzen te worden beantwoord. Betere proeven van de soort leverden onze vrienden eenigen tijd later zelf door de parodieën van hun eigen werk in de uitgave van den vermaarden Julia-bundel. Van zijn kant betoonde Van Hall zich een tegenstander wien het niet aan loyaliteit ontbrak door zijn toejuiching van een list—waaraan hij zelf met meer geluk dan wijsheid was ontkomen. Onnoodig te zeggen, ten slotte, dat in het vervolg de Nieuwe Gids-richting nog onder zijn leiding ook in het oude tijdschrift zegevierde.
IV
In den tijd voor de oprichting had Kloos zich eenmaal met Busken Huet zelf beziggehouden. Heeft de koning der letterkundige kritiek, zooals Kloos hem noemde, zich dezen aanval herinnerd toen hij ruim vier jaar daarna verklaarde dat hij en zijn tijdgenooten de jongeren niet konden voldoen? Men moet erkennen, dat de latere leider van de Nieuwe Gids-bent hem er alle reden toe had gegeven. Want niet alleen heeft Kloos in dit stuk—Juli 1881 in den Spectator verschenen—zich vermeten Huet vierkant tegen te spreken en de juistheid, van zijn litterair oordeel te ontkennen, maar
