door hem met een proeve van zijn schrijftrant, bijna een kleine verhandeling, beloond... Maar ach, elf April was deze brief gedateerd, en op denzelfden dag van reeds de volgende maand schreef de weduwe de regelen, die nog slechts van een nagedachtenis konden spreken, toen alle belangstelling en alle dankbaarheid van ons en anderen voortaan enkel den persoon van een doode konden gelden en de werken uit een verleden.
Gelukkiger nog dan zijn kameraad, de eenige uit den kring die met Huet in briefwisseling heeft gestaan, gelukkiger nog is Frederik van Eeden geweest, de eenige, die met hem in persoonlijke aanraking is mogen komen. Wij hoorden in den brief aan prof. Ten Brink van December '85 Huet spreken over den gunstigen indruk door Van Eeden, den jongen medikus, „wat karakter en kundigheden betreft", bij zijn bezoek te Parijs achtergelaten. In een der andere aangehaalde stukken, den brief van November aan Quack, had Huet, na zijn opmerking over de aan zijn vriend toegeschreven bespreking van onze eerste aflevering in den Gids, over die ontmoeting reeds iets gezegd:
- Gisteren hadden wij een der redakteuren van het nieuwe tijdschrift te dejeuneeren: den jongen medicus Frederik van Eeden, geëngageerd met de oudste dochter van Van Vloten.
- Tot zijn lof moet ik zeggen dat hij onze plagerijen, die vooral niet malscher waren dan de uwe, zegevierend doorstaan heeft. Hij vertoeft
29
