abonnementsgelden ontving, gebruik maken van het voorwendsel dat hem de eigendomsverhoudingen van den Nieuwe Gids onbekend waren, en dat hij enkel de orders had uit te voeren van den redakteur-sekretaris, den eenigen persoon die tot dusver tegenover hem, den administrateur, als eigenaar was opgetreden. Zooals ook Verwey mij deed opmerken, kon in deze omstandigheden niets ondernomen worden buiten Versluys om en nog minder kon iets beslist worden tegen zijn zin. Een ander gevolg van zijn houding was dat de overige oprichters-eigenaren, van alle beschikking over het onderpand beroofd, niet te min tegenover de aandeelhouders of geldschieters aansprakelijk bleven voor de door of namens hen opgenomen sommen; inderdaad kwamen van dien kant, na de opzienbarende verandering van redaktie, enkele reklames in, waarvan echter na verkregen inlichtingen geen verder werk werd gemaakt.
Terecht gevoelende, waarschijnlijk, dat het door hem ingenomen standpunt iedere aanraking met de niet erkende redakteuren verbood, liet de heer Versluys mijn verzoek onbeantwoord—dat ik, na de adviezen te hebben ontvangen van Verwey en Van Deyssel niet herhaalde.
Ziehier wat ik o.m. had geschreven:
- De schikking die ik voorstel is:
- Kloos trekt zich terug als redakteur, hij ontvangt jaarlijks vast ƒ 600 en een nader te bepalen honorarium als medewerker. Hij richt geen ander
59
