nehoeders, die geboren Egyptenaars zijn, zijn onder allen de eenigen, die geen tempel betreden, noch wil iemand aan hen zijn dochter tot vrouw geven, noch van hen er een ontvangen, doch de zwijnehoeders geven en nemen aan en van elkander hun dochters tot vrouw. Dat aan de andere goden nu een zwijn geofferd wordt, veroorloven de Egyptenaars niet, maar alleen aan Selene en Dionysus offeren zij op denzelfden tijd, bij dezelfde volle maan, zwijnen en eten van het vleesch. Waarom zij nu bij de andere feesten zulk een tegenzin tegen de zwijnen hebben, maar op dat eene feest ze offeren, daarover wordt door de Egyptenaars een verhaal verteld, dat ik wel weet, doch om de betamelijkheid niet zal vermelden. Het offer van de zwijnen aan Selene geschiedt op de volgende wijze: als de priester het dier geslacht heeft, legt hij den punt van den staart en de milt en het net bijeen, omwikkelt ze met al het vet van het dier, dat aan het onderlijf is en werpt ze dan in het vuur; het overige vleesch eten zij in de volle maan, waarin het offer geschiedt, doch op een anderen dag zou niemand er meer van willen eten. De armen onder hen kneeden uit gebrek aan middelen zwijnen uit deeg, bakken ze en offeren ze dan.
48. Voor Dionysus slacht een ieder op den avond van het feest een zwijn voor zijn deur en geeft het dan aan den zwijnehoeder, denzelfden die het hem verkocht heeft, om het weg te dragen. Overigens vieren de Egyptenaars het feest voor Dionysus bijna evenals de Hellenen, behalve de Kooren. In plaats van de phallen[1] hebben zij andere beelden van een el lang uitgedacht, die door koorden bewogen worden, en de vrouwen dragen deze door de
- ↑ Symbool van de vruchtbaarheid.
