— 19 —
Voor hetgeen het «chabé» van ingenieur Maldant, aangaat, het zal ons een klaar voorbeeld voor oogen stellen, der vreemde gedachten die ons vraagstuk heeft doen ontstaan.
Het aanzienlijk boekwerk van den heer Maldant werd door verscheidene dagbladen zeer wel onthaald.
De schrijver was klaarblijkelijk beter wiskundige dan taalgeleerde, en hij had bemerkt hoe in alle talen eene ware verkwisting van letters bestaat. Alzoo merkt hij aan, dat er woorden van tien, en meer letters zijn, alhoewel verbindingen van een kleiner getal zonder gebruik blijven.
Alzoo waarom zeggen «onverdraagzaamheid» (18 letters) wanneer om hetzelfde uit te drukken met eenvoudiglijk de geluiden « ab of aba », of al andere die in de Vlaamsche woordenlijst niet staan, hadde kunnen gebruiken? Met een geduld, van eene betere zaak waardig, had de ingenieur, al de verbindingen, die men maken kan, met op eene uitsprekelijke wijze de klinkers en medeklinkers te voegen, op eene reeks geplaatst. Hij vormde alzoo al de woorden van twee, drie, vier en vijf letters, die mogelijk waren; en wanneer dit gedaan was, kende hij aan al die samenvoegingen eenen zekeren zin toe.
Zeker is het, dat zonder vijf letters te moeten gebruiken, het reeds mogelijk is woorden genoeg te hebben, om ze in alle noodwendigheden te kunnen gebruiken.
Tot toppunt van boosheid—schertste heer Moch—de schrijver volmaakte zijn stelsel met eene schrijfwijze, die hij zelf uitgevonden had. Deze
