PROLOGE. Een Vrouwken spreeckt. Godt sterckt u in deughden Printere. De Printere. Dat moet u Godt loonen schoon minnelijck kindt. ’t Vrouwken. Ghy pleeght dikwils wat nieuws te brengen in print: Hebdy nu niet wat goedts dat den Geest behaeght? De Printere. Ja ick schoon Liefken om dat ghy ’t vraeght, ’t Welck de melancholye sal neder leggen. ’t Vrouwken. Waer af sal ’t tracteren? De Printere. Dat sal ick seggen. Men seydt als een mensche wat heeft verkeken, Daer hoort hy seer geerrn ende dikwils af spreken, Crempelen aen my selven edel Beeldeken soet Want ick de Vrouwen bemin[ne] boven schad of goet Daerom ga ick nu uyt jongs[…], Wat goedes printen voor ’t edel Vrouw’lijck greyn, Dat noch niet seer en is bekent. ’t Vrouwken. Ghy hebt dickwils van Vrouwen geprent, Maer my dunckt ’t is meer tot schamp en spijt Dan uyt lieffelijcken Ader sonder verwijt. De Printere. Ick en doe niet des sekers zijt, Al duncket u, dat segh ick by mijn ‘er trouwen. ’t Vrouwken. Leest dan wel over ’t bedrogh der Vrouwen,A2 Dat
