oogen koſt doen ſlaepen en weder ontwaecken, van die hy wilde. En voorder ſeyt hy in de x Odyſſæa, Mercurius gebruykte een gulde ſtock of roede: Alſoo doet de Simonie mede, diewelcke een Voedſter van de winninge en een loos koop-wijf is: En met deſe goude Roede ſluytſe de oogen, om dat die ’t niet waerdigh zijn, ſouden totte eerampten worden getrocken: En zy opent de oogen, van die te ſeer in den ſlaep begraven zijn, en niet verſtaen willen. Met de goude Angel of hoeck te viſſchen, was het ſpreeckwoort van Auguſtus: doch dat ſeyde hy van een ſaecke daer niet veel aen gelegen was. Want mette goude Angel te viſſchen in een ſaecke, van kleyn profijt, is overtolligh, en heeft oock veel gevaer, wanneer de Viſch u ontſnapt, als dickwijls plagh te gebeuren, gelijck de Zeevos ſulx inſonderheyt doet. Maer de Simonia viſcht ſeecker, mette gulde en ſilvere angel. Dies Dante in zijne Helle haer dapper overhaelt. Dit verſtonden de oude Romeinen ſeer wel, dat de geſchencken van goud en ſilver, om nae hooge Staeten en Magiſtraets Ampten, te kuypen, waeren middelen om metter tijd het gemeene beſte te onderdrucken: Waer over men oock niet vind, datſe elders meer ſorge voor gedragen hebben, als om dit ſchadelijck misbruyck wegh te nemen: Want zy hebben in verſcheyden tijden, meer als doemaels, hier tegens Wetten gemaeckt, onder andere oock de Wet Aciſia de Ambitum, dat is van ’t kuypen door giften en gaven, om in ’t Magiſtraet te komen: en wie daer in ſchuldigh wierde bevonden, worde niet waerdigh geacht Magiſtraet te weſen noch Raetsheer, en wierde daer boven in groote geltboete geſlagen. Marcus Tul. Cicero was meeſtendeels oorſaecke, dat zy tien Iaeren langh moſten ballingh weſen, en ſtelde eer-prijſen op die geene, die haer aenklaeghden. Cajus Carbo, die, alhoewel hy maer Tribunus of beſchermer van ’t Volck was, beſchuldighde Marcus Cotta: en om deſe beſchuldiginge ſoo wierde hy Burgemeeſter gemaeckt. Quintus Scipio, de Schoonvaeder van Pompejus, wierde ſchuldigh bevonden, en Q. Coponius wierde veroordeelt in de ſtraffe van Practica, om dat hy een vat Wijns aen iemant vereert hadde, van dat hy hem de ſtemme ſoude geven, om in ’t Magiſtraet te komen: en om dieswille verboden zy de gaſtebooden of maeltijden, die tot dien einde wierden ingeſtelt; gelijck Dion, Plutarchus en andere verhaelen: Poſibius ſchrijft, dat die van Carthago met openbaere giften en geſchencken tot het Magiſtraets Ampt quaemen, maer dat de Romeinen ſulx aen den hals ſtraften.
De Ceraſte ſoo veele Pauſanias daer van vertelt, gaet ſcheef gelijck de kreeft doet, alſoo gaen oock de Simoniaſche ſcheeve en kromme gangen, onweerdigh zijnde om tot ſtaet en hoogheyt te geraecken. Dit is de Slange diewelcke den reyſigers heymelijck aenvalt, waer van Geneſ. in ’t 49 ſtaet, dat Dan een Slange ſal worden op der aerde, en een Adder op den paede, en ’t Paerd in de verſſenen bijten, dat zijne Ruyter te rugge valt. Ælianus ſeyt in ’t i boek lvii c. dat hy wit is en twee hoornen op ’t hoofd heeft, hoewel Plinius ſchrijft van vier hoorens. Nicander de Griexſche Poeet ſeght, dat eenige twee, en eenige vier hoorens hebben; en dit beveſtigen oock Iſidorus en Barthol. Anglicus: Welcke looſe Ceraſte of Slange, de reſte van zijn lichaem onder het ſand verbergende, beweeght ſich ſoetjens, om de Vogels te locken, diewelcke meenende eenigh gewormte te ſien, tot haer aes, ſoo vliegen zy daer nae, en daer by komende om ’t ſelve te vatten, worden zy van deſe looſe Slangen verſlonden. Alſoo doen oock eenige Simoniſche Menſchen, diewelcke janckende nae hooge Staet, verbergen al haere wreedheyt, verlockende andere door groote geſchencken en beloften, en daer nae tot haer wit gekomen zijnde, ſoo onderdrucken zy gemeenlijck die geene, die wel tot haer genegen zijn; gelijckmen in ’t leven van S. Antonius en Panuinus kan leſen. Miſſchien om dat die geene die verneedert zijn, ſeer onbeſchaemdelijck hare hoorens willen opſteecken, daer Pierius de hoorens tot een teycken van waerdigheyt ſtelt, en willen alsdan onvoorſichtigh heerſchen, en die geene nae haer hand ſtellen, die haer hebben opgeholpen, en die slechts kennen als voor een bulleback. Maer die door een behoorlijck en eerlijck middel wert verheven, die bedient het nae zijn goedduncken en oordeel, en die laet alles in zijn weeſen ſoo als ’t geſtelt is; gelijck Remig. Florentin daer van wijſlijck verhaelt, in zijne Burgerlijcke bedenckingen.
Men kan oock de Ceraſte nemen voor een
