Pagina:Jacob Daalder-Vogelkiekjes (1910).pdf/135

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd

127

ven het water, en ook wel op een ton of een baken in zee, en zoodra een visch in de nabijheid komt, schiet de vogel er met kracht op los, en zelden mist hij zijn prooi. Met den scherpen haak van zijn langen snavel weet hij de vlugste paling te grijpen en vast te houden. In andere landen worden de Aalscholvers wel afgericht voor de vischvangst, en wel met goede resultaten. Vooral in China doet men dit, ook met den gewonen Pelikaan. Zoo weten de menschen ook partij te trekken van de vraatzucht dezer vogels. In ons land evenwel worden ze er zwaar om vervolgd, en waar de Schollevaar zich in een broedkolonie vestigt, daar worden gewoonlijk de nesten vernield. Deze nesten worden gemaakt in boomen en, evenals men dat bij reigerkolonies ziet, wordt de omgeving sterk bevuild, terwijl allerlei vischresten er een onaangenamen geur verspreiden.

Zoo'n Aalscholver is een groote vogel van wel 8 dM. lengte, met een breeden staart, die uit stevige pennen bestaat. Zijn vederkleed is mooi: op mantel en vleugels zijn de vederen donker bronsachtig bruin met blauwzwarte zoomen, en overigens is de vogel grootendeels groenachtig blauwzwart met schitterende metaalglanzen. De wangen zijn wit en de keelzak is geel. Op eenigen afstand geeft zoo'n vogel den indruk van zwart te zijn, en dikwijls ziet men zoo kleine troepjes van die donkere wezens laag over het water vliegen, ook boven de zee. Soms ook zijn ze tot groote troepen vereenigd. Palingvisschers vinden meermalen een dood exemplaar in hun fuiken, dat de visschen in het net heeft willen vervolgen, doch daar spoedig moest stikken.

Wie in Fauna Neerlandica van „Artis" komt zal in een