VERONICA
I
PIETER trok naar 't Oosten, aangezogen naar zijn dorp. De Pater ging dezelfde richting in. Ze gingen achter elkaar, een half uurke vaneen, op denzelden weg. Als Pieter wat had gewacht, of de Pater wat rapper had gedaan, zouden ze opeen gebotst zijn. De Pater bad voor Pieters zielezaligheid, en Pieter floot
„O mailzig teeder boeleken
't Is zoet met u to leven."
Pieter had drie dagen gedoold in den omgekochten regen, bosch in, bosch uit, en hier en daar 'nen boterham gebedeld en nu, den vierden dag, toen de Pater achter hem ging, zag hij het weer veranderen. Dien morgen viel de schotelvodden lucht vaneen, en, de zon kwam er jong en geel weer uitgeblonken. Hij vernam den herfst in de boomen, bruin en goud en rook den reuk van meegevallen fruit. En hij ging vlugger. Zoo kwam Pieter in een schraal, stil dorp, dat te midden van roode beukeboomen zijn torentje opspitste. Over heel het dorpsplein stond het water to blinken. Een tiental 1eemnhutten en het bruin kerksken in ertssteen waren er ongerimpeld in weerspiegeld en er dreven afgevallen blaren op. Het water kwam tot in de kerk, waarvan de poort open stond, en de tien hutten waren toe. Ge kondt er in uw hemd rondwandelen, zoo stil was 't er en verlaten - maar hadt ge 't gedaan, dan zouden alle deuren juichend opengevlogen zijn. 't was pluimstil; niets dan een zachte zon, die door de roode boomen filterde; niets verroerde of geruchtte er, dan slechts de lach van 'nen vogel en de draaival van een blad Pieter kreeg een gevoel van vroomheid, toen hij het kerkske zoo rustig zag, en daar zijn schoenen toch nog meer doorgaat waren dan 'nen teems, hoefde hij ze niet uit to doen, en ging zoo maar dwars het water door, het ledigstaande kerkske binnen.... Een half uur nadien kwam de Pater in het dorp, en kreeg goesting om in dat vredige kerkske zijnen brevier to bidden. Sapperdepit, maar dan moest hij zijn schoenen uit doen, terwille van dit water. Hij ging al op 'nen omgevelden boom zitten om ze los to knoopen, maar hij vond zichzelf belachelijk en scrupuleus, hield dan zijn schoenen maar
