Geachte Heer!
Ondanks de groote vreugde die mij beving bij het lezen van Uw artikel na het Congresnummer der "Hindia Poetra", ondanks mijn groote dankbaarheid voor de mededeeling dat genoemd orgaan binnenkort weder verschijnen zal en thans steunende op breedere grondslagen, vermocht ik niet een glimpje bitterheid van me te zetten, een bitterheid die in Uw aller ogen wellicht overdreven mag voorkomen, maar daarom toch kortom reden van bestaan heeft!
"Hindia Poetra"—zoo schreef U—zal nu niet meer uitsluitend het orgaan zijn der "Zonen van Indië", in den engeren zin van het woord, maar hij zal in zijn tegenwoordige reïncarnatie zich aandienen als de spreekbuis van allen, die eenmaal hun krachten aan Indie zullen hebben te geven. Niet toevallig bestaat de redactie van het komende blad dan ook uit een Chinees, een Nederlander en een Indonesiër.
Deze woorden, door U allicht zonder eenige diepere bijbedoeling daar neergeschreven, doen mij weer voor de zooveelste maal blijken, dat ook door het Indonesisch Verbond voor Studeerenden den Indonesischen Nederlander over het hoofd gezien wordt. Immers ook hier weer een uitsluiten van zoo iemand uit de redactie, het moge dan onbewust geschied zijn!
