Ze zijn oud, mollig en flauwzoet geschilderd, door den tijd gebersten, geblaasd en afgeschilferd.
De eerste statie bevindt zich op het pleintje van den «Calvarieberg» waar in een klimmend hofken van violen en mirteboomkens onder een blauwe houten kap, O.L.Vrouw zit, met den dooden Jezus in haar schoot.
De eerste statie stelt de veroordeeling voor. Pilatus en Jezus zijn door het hoekje zon dat er soms op schijnt, tot bleeke figuren vervallen, maar in den anderen hoek ziet men nog frisch, door de deur van het paleis, een regelrecht dreefken dat naar een fonteintje leidt.
Als Symforosa daar gebeden heeft, groet ze de witte lijdensgroep en draait de Sinte Margaretastraat in.
Tegen den muur der kerk in een dicht getralied huizeken zit een dikke Lievenheer; hij heeft een purpere, groen ingeslagen mantel aan, en een ijzeren riet steekt hem uit de saamgebonden handen. Die Jezus heeft grijsbruine lippen, en zijn oogen kijken bitter en ontevreden opzij. Dit beeld maakt steeds een bangen indruk op Symforosa, bezonder 's avonds als er de groote lantaarn voor brandt.
En als zij uit schrik een paternoster gelezen
