even voortreffelijk is als het vorige en bij velen zelfs nog meer sympathie wekken kan.»
De merkwaardige kwaliteiten, waardoor aldus Pallieter en Het Kindeke Jezus, zulke bijzondere plaats in onze Vlaamsche letterkunde hebben verkregen, vindt men ook haast even gaaf terug in het kortere stukje, dat thans in de Beiaard-serie verschijnt, en dat heet: De zeer schoone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen. Hier ook zal men te waardeeren hebben: die «fijne geestelijke blijdschap» en dat «weelderig zingenot, wellend uit ééne bron», welke Maria Viola, tot hare en onze verrukking. in Pallieter, het onvergeetlijke boek, vond — en waarom zij den schrijver, Felix Timmermans, begroette als den wekkenden nachtegaal. Zoo telt het koor der Vlaamsche schrijvers, dat «morghen» 't Vlaamsche volk «wecken sal» meer dan één «nachtigale soete». Doch onder hen onderscheidt zich weer Felix Timmermans door een gansch eigen, gansch bijzonder, frisch-zuiver geluid.
1918.
