f57r
Na sauls doot die droeve dinc
kolom a
Quam gevloen ∙i∙ iongelinc
Uten wighe in cyselech
9730Ende neech davidte david sprac sech
Wat maren brincstu saul es doot
Ende sine kinder ende menich genoot
Waer bi weetstuut sprac david
Hi antworde ic was in den striit
9735Ende sach saule vallen in onmachte
Hem rusten up sine scachte
Ende hem naecte der viande scare
Doe seide hi temi com hare
Doot mi du best besneden man
9740So en slaen mi niet dese honde dan
Ic deet ic was sonder waen
Seker dat hi niet mochte ontgaen
Ic bringedi te liiteken die crone
Ende anders sine cierheit[1] scone
9745Ebreusche seggen dat die gone
Iongelinc was doahs[2] sone
Ende hem die vader daer saul lach
Doot dat gaf als hiit versach
David te dragen dat hi van desen
9750Tebet siin vrient soude wesen
Ende doe hi hadde gewiist die crone
Doede hi hem selven daer na die gone
David entie methem waren
Scorden hare cleder te waren
9755Ende si weenden ende vasten mede
Den dach dure na die wet sede
David die sprac den bode toe
Sech hoe waerstu so coene hoe
Dat du dine hant te dinen onneren
9760Daets anden sacreerden ons heren
Du doemes di selven dat sal die scinen
Doe hiet hi ∙i∙ vanden sinen
Dat hi den knecht sloege doot
Het was gedaen dat hi geboot
9765Doe maecte david ene claghe[3]
Van vresen[4] met hantgheslage[5]
Up saulle ende up ionathas
Ende sanc hoe vromelic elc was
Die lieve[6] clagede hidaer naer
9770Die hadde gewesen menich iaer
Tusschen ionathase ende hem mede
Doe vermaledide hi die stede
Daer meinich starf ende dese tvee
kolom b
Den hogen berch van gelboe
9775Sulc scriift dat si te waren
Nuttelic van vruchte waren
Ende si niet ne droegen sint
Sulc scriift datmen niet en vint
No dau no reyn nembermee
9780Up dat hogeste van gelboe
Daer na voer david te lande
In ebron also als ict bekande
Want hem riet onse here
Daer was hi met groter ere
9785Coninc vanden gheslachte iudas
Ghesacreert recht als ic las
Die derde ewe neemt hier ende
Die iare hadde als ict bekende
Lx∙C ∙xl∙ ende tve
9790Lettel min ofte mee
Abner die sauls drossare was
Nam ysobet siit seker das
En sacreerden in manahim[7]
Ende maectene coninc van beniamin
9795Ende vanden gheslachte van israel
Tien tiden wart torloghe fel
Tusschen dese ii coningen enten haren
Abner quam met ere scare
Ende ioab david drossate mede
9800Tenen stride up ene scone stede
Daer quamen si ere vorwarden an
Dat van elken die xii man
Souden vechten tusschen den ∙ii∙ scaren
Elc nam den sinen sonder sparen
9805Ende stacken mitten swerde dure
Daer bleven si alle ter selver ure
- ↑ cierheit: sieraad, kostbaarheid volgens 2 Sam.2:10 een armband.
- ↑ doahs: Doëg (Vulg. Doec Hist.Schol. Doeg), opzichter over de herders van Saul. Bijbel: 1 S 21:7, Hist.Schol. Lib.I Reg. Cap.XXII
- ↑ claghe: klaagzang, treurlied
- ↑ vresen: is versen in andere handschriften.
- ↑ hantgheslage: Het tegen elkaar slaan van de handen ten teken van diepe rouw of hartstochtelijke smart
- ↑ lieve: Vriendschap, genegenheid, liefde.
- ↑ manahim: Machanaïm (Hist.Schol. Manaim), plaats in Gad. In 2 S 2:8 is sprake van per Castra. Bijbel: Hist.Schol. Lib.II Reg. Cap.III.
