Naar inhoud springen

Pagina:Van Maerlant, Rijmbijbel (Hs 10B21, 1332).pdf/137

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
f61r

Absalon miin kint vander doot kolom a
Dies dages was die wiich groot
By effraym den foreeste
Dat daer bleven vanden beeste
10455Vele meer doot dan vanden swerde
Absalons volc vlo sine vaerde
Ende lieter xx∙M man
Absalon nam die vlucht daar an
Bloets hoefs up ∙i∙ muul geseten
10460So scone man wildiit weten
Ne wart nie van wive geboren
Onder ∙i∙ eke als wiit horen
Quam hi bloets hoefs gereden
Dat dede hi al van contheden[1]
10465Siin haer sat gesparst[2] wide
Metten winde an elke side
Ende vloech daer die wint geboet
Want so scone was ende so groot
Dat verwarrede in die telgen
10470Entie muul dies mosti belgen[3]
Daer hi up sat ontliep hem dane
So dat ioab quam te verstane
Dat hi daer hinc ter avonture[4]
Doe staken met ii speren dure
{{sup|10475}]Sine knapen ende namen na dit
Ende worpen in ∙i∙ diepen pit
Ende droegher up ∙i∙ hoep stene groot
Dus bleef absalon daer doot
Dat volc datmet hem was int here
10480Vlo thuus wert met groten ghere[5]
Mar doe david wiste die mare
Dat siin kint verslegen ware
Weendhire omme hi hadt gemint
Ende seide absalon lieve kint
10485Ocht ic sterven mochte vor di kolom b
Al tvolc was vervaert bedi
Ende dorste niet comen in die stede
Eert hem ioab weten dede
Ende seide wilstu dus begeven
10490Die di heden behilden bleven
Du mins die gene die di haten
Ende dine vrient wiltu laten
Sprec vriendelic dinen vrienden an
Ocht metti en bliift geen man
10495Aldus bliifstu al verdreven
Dus heeft david dwenen begeven
Die gene die met absaloene
Hadden gesiin in genen doene
Pensden om davids weldade
10500Ende worden alle dies te rade
Dat si halen souden hem
Weder in iherusalem
Si daden sweren daer davite
Dat hi ioab soude quite
10505Vander constavelie maken
Ende amase bevelen die zaken
Dus keerde david thuus waert
Semey die was vervaert
Ende na hem geworpen hadde stene
10510Ende bad genade met wene
Abysay wilden hebben ontlivet
Mar david wille dat blivet
Doe ontfingen al israel
Mar ∙i∙ syba[6] was hem fel
10515Ende versprac den coninc onsachte
Mar die vanden ioedsche geslachte
Leeden met groter mogenthede
Te iherusalem in die stede
Die wiif daer absalon bi lach
10520Dede david uptien dach
Hi hiet amasa gaderen there
Alte gader daer ter were
Ende syba volgen die hem fel
Maecte die van israel
10525Amasa dede dat david hiet
Mar te tiit en quam hi niet
Doe sprac david an abysay
Mine knapen nem metti
Ende volge mi vaste syba na
10530Dat hi ons niet ontga

  1. conthede: hoogmoed, trots
  2. ghesparst: (uit)gespreid
  3. belgen: Toornig worden (zich dik maken), boos worden, zich kwaad maken.
  4. avonture: hier in de betekenis van: gevaarlijke situatie, onzekere toestand.
  5. ghere: ijver
  6. syba: Seba (Vulg. Seba Hist.Schol. Seba, Siba), opstandeling tegen het gezag van David. Bijbel: 2 S 20:1, Hist.Schol. Lib.II Reg. Cap.XVIII, XIX