f97v
Ende deet eere teven soghen
kolom a
Die des niet wilde gedoghen
Dat dier of vogel ate
Soe weretse daer af utermate
17065Sinen wive brachthiit daer nare
Ende dat kint loech up hare
Alse ochtse hadde bekent
Sparticus[1] hiet hi dat kint
Dat luut in perse tale hont
17070Alst was knecht ter selver stont
Maectent die kinder tharen spele
Coninc over kinder vele
Die gene die mesdadich waren
Ocht condich[2] sloechi sonder sparen
17075So datter kinder moeder ende vader
Dit clageden den coninc algader
Dat dusdaen was des herden zone
Astrages omboet de gone
Ende scalt dat het die kinder sloech
17080Doe spract condelik genoech
Ic doet als coninc ende haer here
Want si mi coren tediere ere
Dies wonderde sere astrages
Mettien mercti an hem des
17085Dat gedaen was na de sine
Den herde riep hi stillekine
Daer hi die waerhede an vernam
Hie hi anden kinde quam
Doe sachte hem ∙i∙ deel de moet
17090Vanden neve sint aldus stoet
Ende pensde dat dat kintsche rike
Die mogentheit ware sekerlike
Daer hem af comen was die droem
Den selven hiet hiis nemen goem
17095Dien hiit te voren hiet verslaen
Els niet en dedi hem verstaen
Dan hi des herden sone ware
Nochtan gout[3] hiit hem harde sware
Want hi liet achter dat hi hiet
17100Daer omme soet[4] hi ende briet[5]
Des mans kint ende gaft hem tetene
Daer na liet hi hem wetene
Dat hi dus hadde gewroken
Tgebod dat hi hadde te broken
Alse die coninc dus comen es
Die hoghe coninc astrages
Gaf genen man dien hi dit dede
kolom b
Siin here te varne buter stede
Iegen viande die waren verheven
17110Selve es hi in meden bleven
Den genen quam int herten onsochte
Van sinen kinde ende hi dochte
Hoet die coninc hem gaf eten
Der wrake liet hi niet vergeten
17115Mar den here riet hi aldus
Dat het name dien sparticus
In persen tenen coninc dare
Want siin rechte erve ware
Ende hi seide den volke algader
17120Die dinc vanden oude vader
Tyrus hiet hine hoe dat quame
Dats in hare tale here vrame[6]
Astrages die quam in vare
Als hi hier af wiste die mare
17125Ende daris assuerus[7] sone
Om dat siin maech was degone
Heeften in dielants wet
Tesone gecoren ende geset
Darius ende oec die mediene
17130Quamen iegen tyruse entie persiene
Methem hadi ende haer gewelt
Mar tyrus verloes dat velt
Die persiene vloen om dliif
Doe quamen iegen hem die wiif
17135Ende lieten hem haren naecten start[8] sien
Ende seiden waer wildi vlien
Wildi in uwer moeder lichamen
Doe begonden hem die man te scamen
Ende keerden omme aldur des
17140Daer wert verwonnen astrages
Mar tyrus die eerdene al gader
Gheliic sine oudevader
Ende gaf hem drike van yrcane
Dariuse droechi grote have
17145Als ocht sire moeder broeder ware
Ende gaf hem die rike van meden dare
Updie redene dat up hem quame
So weltiit hi sinen inde name
Dese tyrus ende darius mede
17150Wonnen babilonen die stede
Als hier voren staet vor waer
Doe hadde darius lxii iaer
- ↑ sparticus: Spartacus, (Hist.Schol. Sparticus, Spartacus), de naam die Cyrus droeg voor zijn troonsbestijging. De naam is wsch. afkomstig van Herodotus, daar wordt hij (of zijn pleegmoeder) spako genoemd, wat Perzisch voor 'hond' zou zijn. Avest. spa, Med. spaka (Herodotus), Gr.σπάδαᤞες 'honden' (Hesychius). Bijbel: Hist.Schol. Lib.Dan. Cap.XVI
- ↑ condich: hier in de betekenis van trots, hoogmoedig
- ↑ gout: van gelden: in slechten zin: iemand iets betaald zetten, hem er voor straffen
- ↑ soet: van zieden: koken
- ↑ briet: van braden
- ↑ vrame: (vraem) voordeel, nut, baat
- ↑ assuerus: Ahasveros (Vulg. Assuerus), volgens Da 9:1 vader van de verder onbekende Mediër Darius die in de bijbel (in plaats van Cyrus) als koning van Babylonië voorkomt. Bijbel: Da 9:1, niet in Hist.Schol. Lib.Dan Cap.XVI
- ↑ start: hier in de betekenis van het achterste van een mens, de aars, ook stuit
