Pagina:Van Maerlant, Rijmbijbel (Hs 10B21, 1332).pdf/220

f102v

Men besocht ende men vant waer kolom a
¹⁷⁹⁷⁰Ende men hincse doe beide daer
Die coninc dede in sine ystorie
Setten dat uut sine memorie
Mardocheus niet en quame
No nembermeer inde name
¹⁷⁹⁷⁵Hier na verhief hem die man
Die gheheten was aman
Van gads^[1] gheslachte geboren
Dien samuel al hier te voren
Alte male in sticken sneet
¹⁷⁹⁸⁰Als inder coninc boeke steet
Al dat was in assverus zale
Knielde voer hem altemale
Sonder allene mardocheus
Diere dienden in dat huus
¹⁷⁹⁸⁵Hi liet ende al dur die wet
Aman hevet bevraget bet
Wat hi ware doe hordi wel
Dat hi ware van israel
Ende seide menich vri persien
¹⁷⁹⁹⁰So bughet vor mi sine knien
Dese scalc hevet onwert dan
Mettien so visierde aman
Die ioden te doden gemeenlike
Die waren in assverus rike
¹⁷⁹⁹⁵Te wraken vander scade mede
Die hem wilen saul dede
Doe hi die amalechen^[2] verslouch
Anden coninc dat hiit drouch
Ende ghewan datmense doot
¹⁸⁰⁰⁰Slouch clene ende groet
Ende dit soudemen doen wel saen
Die in siin rike ware bevaen
[[initiaal|D}}oe die ioden dat vernamen
Weenden si sere alle tesamen
¹⁸⁰⁰⁵Ende mardocheus was tonpaise^[3]
Ende stont vorden palaise
Ende was in groten mesbare
Doe hester wiste die mare
Dat haer oem mesbaerde so
¹⁸⁰¹⁰Was soe utermaten onvro
Ende hi omboet haer dat soe ginge
Ten coninc ende soe verdinge^[4]
Haer volc ende hare mage
Het siin seitsi xxx daghe
¹⁸⁰¹⁵Dat mi die coninc niet omboet kolom b
Ende siin ghebod dat es so groot
Wie soere comt al ongheboden
Datmenne deromme sal doden
Ensi^[5] dat met sachten moede
¹⁸⁰²⁰Die coninc sine goudine roede
Te mi waert biet doe sprac aldus
Anderwarf mardocheus
Wie weet dat in sinen sinne
Ochtu bedi best coninginne
¹⁸⁰²⁵Worden dattu ut deser noet
Gods volc salt quiten vander doot
Swiichtu nu god sal die sine
Bi aventure quiten uter pine
Entu salter omme algader
¹⁸⁰³⁰Verderven ende tgheslachte diins vader
Doe bad hester dat hi dade
Alle die ioden bi sinen rade
Vasten en siin in die stede
Ende bidden vor hare mede
¹⁸⁰³⁵Ten derden daghe heeft soe angedaen
Haer parement ende es gegaen
Met ·ii ioncvrouwen daer ter stad
Daer assverus selve sat
Assverus up siin sitten^[6] sat
¹⁸⁰⁴⁰Ende alshi heeft besien dat
Dat soe daer quam heeft hi gesien
Met fellen ogen up hare mettien
Van vresen soe in onmachte ginc
Ende als die coninc sach die dinc
¹⁸⁰⁴⁵Bequaemt hem wel ende boet die roede
Hare mit wel sachten moede
Ense soe heeft die roede gecust
Hi sprac segt wat u lust
Hester ic sal geven di
¹⁸⁰⁵⁰Wattu hebben wilt van mi
Here seit soe ghi ende aman
Coemt heden eten met mi dan
Doe stont hi up ende ginc met hare
Ende namse in sinen scoet aldare
¹⁸⁰⁵⁵Ende seide wes onvervaert van sinne
Du blives met mi coninginne
Ter werscap^[7] dranc assverus so
Dat hi sat was ende vro
Doe sprac hester doet mi ·i· bede
¹⁸⁰⁶⁰Du salse hebben hier ter stede

1. gad: Gad (Vulg./Hist.Schol. Gad), zoon van Jakob en stamvader van de gelijknamige stam. Bijbel: Gn 30:11, Hist.Schol. Lib.Gen. Cap.LXXV In de verbinding (dat gheslachte/die) van gad De nakomelingen van Gad, de stam Gad.
2. amalechen: Amalekieten, Semitisch nomadenvolk, dat ten zuiden van Palestina woonde. De Amalekieten worden reeds in Gn 14:7 genoemd.
3. tonpaise: Vooral in de uitdr. tonpaise (tompais(e)), hetzelfde als tonvreden, ndl. ontevreden. Onaangenaam gestemd, neerslachtig, droef te moede, verdrietig.
4. verdinge: van verdingen: Door pleiten of ook bij overeenkomst, verkrijgen, bewerken, verwerven ook voor iemand anders verkrijgen of verwerven in het algemeen.
5. ensi: tenzij
6. sitten zetel
7. werscap: Maaltijd meestal gastmaal, feestmaal, feest