Pagina:Van Maerlant, Rijmbijbel (Hs 10B21, 1332).pdf/55

f20r

In egypten quam hi gevaren kolom a
Ende al siin volc met hem te waren
xxx persone ende ∙viii∙ mede
Brochte hi volcx daer ter stede
³¹⁸⁵Onder kinder ende kinder kinder
Daer toe vant hi ioseppe ginder
Dien ∙ii∙ kinder waren geboren
Israel sende iudase^[1] voren
Daer iosep quame iegen hem
³¹⁹⁰Iosep gemoeten in gessem
Dat wi nu teben^[2] nomen horen
Daer sinte maurissius wert geboren
Van ioien weendemen daer ende loech
Iosep sprac hets mi genoech
³¹⁹⁵Nu doch ic besien mach di
Ende ic di laten sal na mi
Daer was die oude israel
Vanden coninc ontfangen wel
Hi vragede hoe out hi ware
³²⁰⁰Hi seide ∙c∙ ende xxx iare
Dies hadde die coninc wonder groot
Nu siin si comen uter noot
Israel ende sine kinder
Farao die gaf hem ginder
³²⁰⁵Dlant van iessen dat wiit was
Omdat si begeerden das
Die hongher wies lanc so mere^[3]
Dus cochte iosep sinen here
Den viiften scoef^[4] vander^[5] vrucht^[6]
3210Ende behilt tvolc van groter vrucht^[7]
Dat hongher soude hebben gedreven
Ende waerlic waren doot bleven
Israel woende aldaer
In egypten xvii iaer
³²¹⁵Ende siin geslachte wies sere
Ende doe hi wiste dat hi nemmere
Leven soude heeft hi gesint
Om ioseppe siin lieve kint
Ende deet sweren bi hem selven
³²²⁰Dat hine ember soude delven
Indie twivoudighe agedochte
Die abraham te voren cochte
Merct wat die heilige man woude
Int lant liggen daer god soude
³²²⁵Ember van dode telive verrisen
Also als ons die boeke wisen
So wast monte calvarie bi kolom b
xv milen seggen boeke mi
Dat ihesus ontfinc die doot
³²³⁰Om ons te losene uter noot
Iosep die egypten behelt
Dats ihesus die met sire gewelt
Al die werelt heeft verloest
Ende van bedwanghe^[8] heeft vertroest
³²³⁵Iosep was scone suver ende vroet
Van hem quam den menigen goet
Onse here ihesus oec di was
Die scoenste daer ic ie af las
Ende van alre wiisheit fonteine
³²⁴⁰Ende van vleesche suver ende reyne
Ioseps moeder rachel
So scone was nieman el
No vercoren van haren man
Ende bediet onse vrouwe dan
³²⁴⁵Die scone was ende uut vercoren
Voer alle die ie waren geboren
Met gode dor hare suverhede
Ende dor hare grote oetmoedichede
Dies drouch soe ihesum sonder man
³²⁵⁰Dat was die salige iosep dan
Hi seinde sine kinder twe
Effraim ende manasse
Ende sprac si sullen heren miin
Ende diere na comen wesen diin
³²⁵⁵Sine andre kindre seinde hi daer naer
Mar ruben scalt hi wet vor waer
Den outsten want hi siin wiif
Vant ontreint als een kaitiif
Om hare misdaet so scalt hi
³²⁶⁰Symone end oec levi
Om dat si tvolc van sichem vermorden
Oec voerseidi in waren worden
Dattie scriben^[9] entie fariseen
Souden comen van hem tween
³²⁶⁵Die verrieden onsen here
Iudasse benediede hi sere
Ende seide in sire prophetien
Dat ihesus die sone marien
Van hem soude siin geboren
³²⁷⁰
Ende menich coninc uut vercoren
Zabulon so behiet^[10] hi me
Dat lant dat leget bider zee

1. iudase: Iuda devierde zoon van Jacob en Lea en dus een van de halfbroers van Jozef
2. teben: Thebe (Hist.Schol. Thebis (abl.)), plaats in Egypte, gelegen aan de Nijl, de hoofdstad van het Egyptische Nieuwe Rijk. Bijbel: Hist.Schol. Lib.Jos. Cap.XVII (Inc.)
3. wies lanc so mere: groeide hoe langer hoe meer, nam hoe langer hoe meer toe.
4. scoef: schoof: Als tiende afgestaan of opgeëist o.i.v. het schoofrecht, d.i. het recht op een gedeelte van de opbrengst of oogst, bestaande uit een vastgesteld aantal schoven.
5. den viiften scoef vander vrucht: een vijfde van de opbrengst van het land
6. vrucht: Voortbrengsel der natuur, vrucht, zowel boomvrucht, ooft als veldvrucht, al wat uit de grond ontspruit, moeskruiden, graan. Het woord is in het Mnl. ruimer van opvatting dan in het Ndl. het werd niet alleen gebruikt voor alle eetbare voortbrengselen voor mens en dier, maar ook voor de oneetbare, b.v. van hars uit den populier gewonnen
7. vrucht: Angst, vrees, schrik.
8. bedwanghe: Benauwdheid, zorg
9. scribe: Schriftgeleerde.
10. behieten: voorspellen, beloven