Pagina:Van Maerlant, Rijmbijbel (Hs 10B21, 1332).pdf/63

f24r

So dattie toveraers gestaen kolom a
Niet en mochten also saan
³⁸⁹⁵Vor de coninc haren here
So vol waren si vanden sere
Te moysesse seide god
Die over al heeft gebod
Sech den coninc pharaone
³⁹⁰⁰Ic hebbe di geset tien doene
Om dese sake ende oec bedi
Dat ic mine cracht toge in di
Ende datmen sal van mire name
Spreken onder dat volc te samen
³⁹⁰⁵Nu sie margiin^[1] sonder gilen^[2]
Salict doen reinen teser wilen
Hagel die in egypten lant
Noit des gelike wart becant
Doe dan in halen dat buten es
³⁹¹⁰Man beesten des siit gewes
Dat buten es dat bliift aldoot
Wie dat gode clene ochte groot
Van den egyptiene ontsach
Vluchte in huus optien dach
³⁹¹⁵Bede beesten ende sine cnechte
Moyses sine roede up rechte
God gaf haghel ende donre^[3] mede
Ende vier daer ter stede
Doe sloech die hagel met gewelt
³⁹²⁰Te sticken dat was up tvelt
Wat so buten der erden was
Ende al thout siit seker das
In iessen onder israel
Leesmen dat geen haghel en vel
³⁹²⁵Die coninc farao riepse saen
Ende seide te hem ic hebbe misdaen
Bid vor mi ic late u gaen
Moyses bad gode saen
Entie plage die reginc
³⁹³⁰Nochtan brac farao dese dinc
God sprac moysesse recht ane
Ende geboet hem tegane
Ter coninc hi soude tekine geven
Die moyses sine neven
³⁹³⁵Noch vertellen soude daer naer
Bede die vroede gingen daer
Ende seiden hem van desen dingen
God seget ic sal crekele bringen
Margiin die tgroene up sellen eten kolom b
³⁹⁴⁰Dat die haghel heeft vergeten
Doe si wech gingen sprac die raet
Ten coninc hoe lange si dat quat
Gedogen souden entie scande
Ende seiden laet varen uten lande
³⁹⁴⁵Dat volc si scenden al tlant
Men riepse weder altehant
Ende farao vragede te waren
Wie siin si diere sellen varen
Al onse volc seit hi groot ende clene
³⁹⁵⁰Ende onse beesten oec gemene
Neen sprac farao ghi meent quaet
Mar alle ghi manne gaet
Men stackse ute die crekele quamen
Die tgroene af aten altesamen
³⁹⁵⁵An gerse^[4] an bome daer siit vonden
Men riepse weder tien stonde
Farao seide ic hebbe misdaen nu
Iegen gode ende iegen u
Bid gode vor dese plaghe
³⁹⁶⁰Moyses bad ten selven daghe
∙I∙ wint quam van westen die alle
Die crekelen tharen mesvalle
Die iagede in die rode zee
Nochtan wilts min no mee
³⁹⁶⁵Farao laten hi was so fel
Met ghemake die van israel
Doe hief moyses metter vaert
Sine hant te hemele waert
So donker wart dat men mede
³⁹⁷⁰Tasten mochte die demsterhede
Waer so die egyptiene ware
Mat tvolc van israel te waren
Hadden lecht ende waren vro
Doe ontboetse te hem farao
³⁹⁷⁵Hi seide ghi mans mette wiven
Gaet wech maer hier moeten bliven
Uwe beesten neen sprac moyses
∙I∙ clawe bliift niet des
Doe seide die coninc ganc van mi
³⁹⁸⁰Sie ic di tve ic sal doen doden di
Moyses ginc tote sinen magen
God sprac noch sal ic mit ∙i∙ plagen
Den coninc faraone slaen
Dan sal hi u laten gaen

1. maargiin: morgen
2. sonder gilen: zonder gekscheren, in alle ernst, voorzeker
3. donre: donder
4. gers: gras