waar hij levensmiddelen of iets anders noodzakelijks noodig had; want hij geloofde, dat hoe spoediger hij voortrukte, des te ongewapender hij den koning zou overvallen, en omgekeerd weer een zooveel te sterker leger zou vinden, naarmate hij langzamer vooruitging. Voor iemand die oplette was het duidelijk te zien, dat de Perzische monarchie krachtig is door hare uitgestrektheid en hare groote bevolking, maar zwak door de lengte der wegen en de verspreide troepen, zoodra een vijand snel oorlog weet te voeren.
Aan de andere zijde van den Euphraat, naar den kant der woeste streken, lag Charmande, een bloeiende groote stad. Daar kochten de soldaten hunne levensmiddelen. De vaartuigen, waarmede zij overvoeren, ve rvaardigden zij op de volgende wijze: de huiden, die zij tot dekens gebruikten, vulden zij met licht hooi op, naaiden ze dan aan elkaar, zoodat het water er niet doordringen kon; zoo kwamen zij aan de overzijde en haalden levensmiddelen, namelijk palmwijn[1] en brood van boekweit, hetgeen in deze streken ruimschoots te vinden was.
Toen een paar soldaten van de troepen van Menon en Clearchus over iets twist hadden, sloeg Clearchus den soldaat van Menon, dien hij voor den schuldige hield; deze ging naar zijne kameraden en vertelde hun het gebeurde; dit hoorende werden de soldaten woedend en hevig vertoornd op Clearchus. Denzelfden dag nog voer Clearchus over, en nadat hij de markt in oogenschouw genomen had, reed hij met een klein gevolg dwars door Menon's troepen weer naar zijn tent terug. Cyrus was er nog niet, doch in aantocht. Toen een van Menon's manschappen, die juist hout kloofde. Clearchus voorbij zag rijden, wierp hij zijn bijl naar hem toe, maar raakte hem niet; een tweede en derde wierpen hem met steenen, en toen er rumoer ontstond, deden velen hetzelfde. Hij vluchtte naar zijn legerplaats en liet dadelijk naar
- ↑ Woordelijk: „wijn uit den eikel van den palmboom gemaakt."
