zonder zijn hoofd met een helm te beschutten, zooals bovendien de Perzen meestal met onbedekt hoofd ten strijde gaan[1]. Alle paarden bij het leger van Cyrus hadden hoofd- en borstschilden, en de ruiters droegen ook Helleensche zwaarden. Reeds was het middag en de vijand had zich nog niet laten zien. 's Namiddags echter zag men stofwolken, die er wit uitzagen, spoedig donker werden, en de geheele vlakte innamen. Toen zij naderbij kwamen, zag men het metaal schitteren, en men kon duidelijk de werpspietsen en de afdeelingen van den vijand herkennen. Op den linkervleugel kwam de ruiterij aanrukken met witte harnassen, en zooals men zeide, door Tissaphernes aangevoerd; bij hem sloten zich troepen met gevlochten schilden aan; naast hem marcheerde zwaar gewapend voetvolk met houten schilden, die tot aan de voeten reikten, volgens 't zeggen Egyptenaren; nog andere troepen, gedeeltelijk ruiterij, gedeeltelijk boogschutters. Deze allen rukten op, naar stammen verdeeld, en vormden aldus een vierhoek, vol van menschen. Vóór het front reden strijdwagens, op grooten afstand van elkander, de zoogenaamde zeiswagens. De zeisen liepen dwars van de assen uit en waren onder de banken naar den grond gebogen, om alles, wat zij bereikten, stuk te snijden. Men was voornemens om door middel hiervan de rijen der Hellenen te verbreken.
Wat Cyrus echter gezegd had, toen hij de Hellenen riep en hun aanried het geschreeuw der barbaren kalm uit te houden, daarin vergiste hij zich, want zij rukten in de grootst mogelijke stilte voort, en kwamen met gelijkmatige en langzame schreden nader. Nu reed Cyrus met den tolk Pigres en drie of vier anderen voorbij, en riep Clearchus toe, dat hij met het leger naar het centrum
- ↑ Dat wil zeggen, zij dragen, zooals Cyrus, in plaats van eenen helm, een tulband. Geheel blootshoofds is de Oosterling nooit. (De bijzin in den tekst schijnt een invoegsel van later tijd).
