200
ALLERLEI.
DE DOOR PIUS IX BEKEERDE PROTESTANTSCHE GENEESHEER. Op zekeren dag bezocht de H. Vader het hospitaal van St. Jan. Toen iedereen zich op de knieën wierp, om den pauselijken zegen te ontvangen, ontdekte de H. Vader op eenigen afstand een man, die staande bleef, terwijl zijne houding hoewel diepen eerbied toch zekere verlegenheid teekende. „Waarom nadert gij ook niet?” zeide Pius op goedaardigen toon.
„Heilige Vader, ik ben een Protestantsch geneesheer.”
„Een geneesheer? wel, dan zijt gij mij van harte welkom! ik houd veel van de geneesheeren en ben hun grooten dank schuldig voor de zorgen, die zij mij meer dan eens bewezen hebben. En gij zijt Protestant, zegt gij, maar waartegen protesteert gij, en waarom protesteert gij?”
Daarop zegende Pius hem zonder een antwoord af te wachten en verwijderde zich.
De laatste woorden maakten een ontzaggelijken indruk op den armen doctor. Zij kwamen onophoudelijk voor zijn geest terug. Waartegen en waarom ? Zij kwamen zoo dikwerf en met zoo goeden uitslag terug, dat de geneesheer eenigen tijd later zijne dwalingen afzwoer, waarmede dus het protesteren ophield.
⁂
AMERIKAANSCHE LADDER. Deze ladder is voor huis en tuingebruik enz. zeer doelmatig, daar zij, zoo als de afbeelding aantoont, zoo wel als tredladder als eene andere kan gebruikt worden. Fig. 1. toont ze als tredladder, fig. 2. toont ze als eene gewone ladder en fig. 3. de wijze van verbinding naar vergroote maatstaf. De ladder bestaat uit twee even lange deelen, waarvan het eene deel zoo veel smaller is dat het juist tusschen de zijden van het andere breedere past. Beide deelen zijn zoo met elkander verbonden, dat de bovenste sport der breedere helft door eene spleet a in de zijden van het andere gaat, ten gevolge waarvan de smallere helft tevens tot sport dient en daarom draaibaar is; tegelijk zijn de beide bovenste einden der smalIere helft met een diepe insnede voorzien, welke in fig. 3 nog duidelijker te zien is. Wil men nu de ladder in de lengte opstellen, zoo heeft men slechts de smallere helft in de hoogte te slaan, waarbij de met de insnede voorziene einden op de tweede sport der breedere helft komt te leggen, dan trekt men de opgeslagen helft in de insnede een weinig naar beneden, waarbij zich de tweede sport der breedere helft in de insnede b schuift en de ladder slechts een geheel vast stuk zoo als in fig. 2 vormt. De spleet a is namelijk lang genoeg om deze verschuiving heen en terug mogelijk te maken.
⁂
DE NAAM VAN MARIA IN SPANJE, In de eerste tijden der Christelijke Kerk was het niet geoorloofd de kinderen bij den H. Doop den naam der H. Moedermaagd te geven, doch de liefde tot de nooit volprezen Moeder heeft het op den eerbied gewonnen, en de Pausen hebben aan den algemeenen aandrang toegegeven. Geen volk ter wereld dan het Spaansche telt onder zijne kinderen, zoowel onder de mannelijke als onder de vrouwelijke, er zoovelen, die dien liefelijken naam dragen, maar welligt is er ook een volk, dat Gods Moeder zulk innige liefde toedraagt dan wel het Spaansche. Reeds vroegtijdig vierde het, haar ter eere eene, reeks van feesten, die aan de grootste gebeurtenissen uit Maria's leven herinnerden. Ook het feest van den naam van Maria heeft in Spanje zijn oorsprong genomen; het werd in het jaar 1513 door Paus Sixtus V bevestigd en in 1683 door Innocentius XI voor de geheele Christenheid ingevoerd ter gedachtenis aan de ontzetting van Weenen, dat door de Turken belegerd was. Op den dag na het geboortefeest van Maria verloren de laatsten 100.000 man en moesten, toen zij vlugtten, 't geschut en de levensmiddelen in de handen hunner overwinnaars achterlaten. Deze overwinning werd door de geheele Christenheid aan de tusschenkomst van Maria toegeschreven. Men begrijpt gemakkelijk het doel, dat onder alle volkeren de ouders hebben met het geven van den naam der Moeder Gods aan hunne kinderen. De H. Kerk geeft bij het Doopsel den kinderen namen van heiligen, opdat deze hun tot voorsprekers en beschermers zouden verstrekken, de kinderen hunne deugden zouden navolgen. Welke magtigere patrones kan de vader zijn kind geven dan Gods eigen Moeder, en waar zal zijn kind schitterender voorbeelden van deugden vinden dan bij diezelfde Moedermaagd.
De Spanjaarden noemen hunne kinderen niet enkel Maria, maar zij geven ze ook namen, die aan Maria's deugden herinneren of aan de belangrijkste gebeurtenissen haars levens. Van daar de namen Encarnacion (menschwording) Piëdad (vroomheid) Auxaro (hulp, steun) Dolores (smarten) of als diminutiven Lola en Lolita, Concepsion (Maria ontvangenis) te zamen getrokken in Concha en Conchita, Mercedes (genade) Consuelo (troost) Milagros (wonder) Carmen (Carmel) Purification (Maria zuivering) met de verkorting Pura, Candelara of Candelas (Maria lichtmis) Socorro (hulp), Solida (eenzaamheid), Luz (licht), Patrocinia (patrones), Annunciacion (Maria boodschap), Succeso (geluk), Gracia (genade) Ascencion, Afuncion en Fransiko (Maria hemelvaart), Gloria (eer), Paz (vrede), Esperanza (hoop), Bethlehem, Presentacion (Maria presentatie), Angelos (Engel, Maria boodschap), Augusiias (Smarten van Maria), Niëva (Maria ter sneeuw), Remedios (redmiddel), Estrella (ster).
Andere namen herinneren aan een of ander oord, waar de bescherming van Maria zich bijzonder heeft vertoond; hieronder behooren behalve Maria ter sneeuw, dien wij reeds noemden, Fuensanta (heilige bron) Guadelupe, Montferrata, Reijes, Pilar enz. welke bedevaartplaatsen eene wereldberoemdheid hebben verkregen.
⁂
IN AMERIKA is men begonnen het bier een aangenamen, frisschen smaak te geven door bijvoeging van lood gestooten suiker en 15 grein wijnzuur op Eng. vat.
⁂
EEN NIEUW HOEFIJZER. Wij behoeven ter naauwernood er opmerkzaam op te maken, dat vele paarden door de onvoorzigtigheid der hoefsmeden voor altijd kreupel gemaakt worden, dat hetzij door het slecht passend hoefijzer of door het te diep inslaan der nagels veroorzaakt wordt. Het is bovendien ondoelmatig, dat het ijzer altijd aan den hoef der paarden bevestigd blijft, en wenschelijk zou het zijn, dat deze dieren-plagerij afgeschaft werde. Dat is echter slechts mogelijk, wanneer men den hoef der paarden met een ijzer voorziet, dat men afnemen en vastmaken kan naar willekeur ; dan kan men het paard, nadat het zijn arbeid verrigt heeft van zijn last bevrijden, en bereikt tevens het voordeel, dat de vloer der stal meer gespaard wordt. Zulk een hoefijzer toont onze afbeelding. A is het eigenlijke ijzer van den vorm van gewone hoefijzers, echter van achter en voren met een naauwkeurig aan den hoef passenden metalen plaat B voorzien en door de metalen banden C gehouden. De einden van deze banden passen namelijk over den knop D, die het geheel sluit. Wordt de knop op zijde gedraaid, dan kunnen de banden weder worden afgenomen.
⁂
HET VUUR DER FENIANS. Er is in den laatsten tijd veel gesproken over eene chemische compositie, die de Fenians bij hunne snoode aanslagen gebruiken om de publieke gebouwen in brand te steken. Men hoort die compositie wel eens met den naam van nieuw Grieksch vuur bestempelen. Het is echter zeker dat, indien alles waar is wat de geschiedenis ons van het Grieksche vuur verhaalt, het eene andere zamenstelling moet gehad hebben, dan het vuur des Fenians, daar dit laatste niet zonder de toetreding der dampkringslucht kan branden, gelijk ons van het Grieksche vuur vermeld wordt. Het vuur der Fenians bestaat uit eene oplossing van phosphorus in zwavelkoolstof. Deze laatste is eene ligt ontvlambare kleurlooze en doorschijnende vloeistof, welke al brandende zwavelzure dampen doet ontstaan. Zij vervliegt zeer spoedig zelfs bij de gewone temperatuur, en wanneer haar damp, die tevens vergiftig is, met lucht vermengd, de vlam eener kaars ontmoet, ontbrandt hij met eene ligte ontploffing. Phosphorus lost zich gemakkelijk in zwavelkoolstof op, dat is: hij smelt daarin gelijk suiker in het water. De policie heeft te Liverpool verschillende flesschen met voornoemde oplossing van phosphorus in zwavelkoolstof in beslag genomen, en daarmede herhaalde proefnemingen laten doen. Men wierp een dier flesschen tegen een hoogen muur. Er ontstond eene hevige ontploffing; de schok der verbrijzelde flesch was voldoende om het vocht te doen ontbranden: een stroom van vlammen verspreidde zich van boven tot onder over den muur, en deed digte wolken van prikkelende en vergiftige dampen opstijgen. Toen spoot men een breeden waterstraal tegen den muur, maar men had verscheidene kuipen water noodig om de vlam te blusschen, en nog den volgenden nacht zag men op den muur het licht van den phosphorus, welke er op was blijven kleven. Men heeft insgelijks bevonden dat de oplossing in kleine hoeveelheid, over een groote oppervlakte verspreid en aan de lucht blootgesteld, of op katoen of hennip uitgegoten, oogenblikkelijk van zelf vuur vatte. Gelukkig dat er een ander bluschmiddel bestond hetwelk spoediger en zekerder dan het water werkt; wanneer men namelijk een digte laag zand werpt op de plaats, waar de brandende vloeistof is uitgegoten, wordt de toetreding der lucht verhinderd en het vuur aanstonds uitgebluscht. Daarom heeft het Engelsch gouvernement bevel gegeven den vloer der publieke gebouwen, waar men voor brandstichting vreest, met zand te bestrooijen, ten einde aanstonds gereed te zijn. Het is te hopen dat de Engelsche Garibaldisten hunne uitvinding maar niet weten te perfectionneeren, door er een bestanddeel bij te voegen, dat zelf de voor het vuur noodigc zuurstof bevat; want dan zou goede raad duur zijn. Voorzeker moet het als eene regtvaardige straf des Hemels worden aangezien, dat de Engelschen, die sinds jaren bezig zijn om heel Europa en voornamenlijk Italië in vuur en vlam te zetten, zonder het te weten hun eigen land met brandstichters hebben opgevuld, welke de meesters, hun in Italië tot voorbeeld gegeven, ver in stoutheid overtreffen.
