Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Oratione (3)

← Ora­tio­ne. Ge­bed

‘Ora­tio­ne. Ge­bed’ door Ce­sa­re Ri­pa

Ora­tio­ne. Ge­bed →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 133-134. Publiek domein.

[ 133 ]

Oratione. Gebed.

EEn Vrouwe in ’t groen gekleet en geknielt, de oogen ten Hemel opſlaende, uyt wiens mond een viervlamme komt, houdende de voorſte vinger van de ſlincker hand op de borſt, als of zy ’t Hert wilde vertoonen, ſlaende mette rechter hand voor een poorte die toegeſlooten is.
’t Gebed wort in ’t groen gemaelt, door de hope die zy heeft om de genade die God belooft te verkrijgen, en die inſonderheyt door onſe ootmoedigheyt verweckt wort, die door ’t knielen wort vertoont, ’t welck van ouds af geweeſt is een teycken van eere en onderwerpinge. Dies de Schrijver ſeyt, dat hy niet weet, of dit door eene natuyrlijcke inſtortinge geſchiedt, of om dat de vinder van deſe ceremonie geweeten, en daerom geſtelt heeft, dat de kinderkens terwijlen [ 134 ]zy noch by de Moeder zijn, gelijck Gorop. Becanus verhaelt, mette knyen de wangen en oogen raecken, waer uyt de traenen rollen, en dat, daer door, ſich God laet verſoenen, wanneer men hem vertoornt.
De oogen ten Hemel gekeert, bedieden, dat het geene men van God, door het Gebed begeert, oock ten Hemel behoort, alwaer onſe Vaderland is, en niet op der aerde, alwaer wy ſlechts Pelgrims zijn.
Door de vlamme die uyt den monde gaet, wort verſtaen, de brandende genegentheyt des Gebets, ’t welck het gemoed in de Liefde Gods ontſteeckt.
De voorſte vinger waer mede zy ’t Hert vertoont, is een teycken dat het Gebed eerſt uyt het hert, en daer nae uyten monde moet komen. En ’t kloppen aen de poorte bediet, dat de Menſche door ſijne gebeden, God moet moeylijck vallen, met vaſter hope om ſijn voornemen te verkrijgen, met een ſeker vertrouwen in de woorden Chriſti: Bid en ghy ſult verkrijgen, ſoeckt en ghy ſult vinden, klopt en u ſal open gedaen worden. Lucæ xi.