Pagina:Bosboom-Toussaint, De hertog van Alba enz (1885).pdf/62

Deze pagina is proefgelezen

ALKMAARS BELEG TEN JARE 1573.

„Van Alkmaar de Victorie."

Wie Op den 8sten October de bloeiende stad binnentreedt door van der Woude geprezen als:

„’t Lijftogtigh Alkmaer fraaij doorwatert, wel beplant,
Spijskamer, koornschuur van ’t vruchtbaar Noord-Holland."

zal haar in feestdos zien. De heldere driekleur, net geliefd Oranje wappert uit de huizen; de groote Kerk, het stadhuis, de waag, doen voor de burgerwoningen niet onder en laten de vaderlandsche vlag in breede banen van top en toren uitwaaien. ^[1] Het klokkespel laat het »Wilhelmus" hooren of het »Wien Neerlands bloed", liefst en meest nog het opwekkend »Van Alkmaar de Victorie", dat het best bij de gelegenheid past. De Alkmaarsche

↑ Daar is eenige onjuistheid in deze voorstelling, wij erkennen het; niet uit alle huizen waait de vlag, niet alle inwoners vieren eenstemmig het feest mede. „Als misverstand bederft het oordeel” — zooals een oud Alkmaarsche dichter zong — dan ziet men gebeuren wat niet zijn moest, dan ziet men verschil ontstaan waar eendracht behoorde te heerschen. Anti-Nedernandsche stemmen hadden ook in mijne geliefde geboortestad weerklonken, en een deel der katholieke burgers meenden zich van de feestviering te moeten onthouden. Wij willen niet dieper graven in deze smartelijke oneenigheid, zelf., niet al kon men de hand uitvinden die ’t eerst onvoorzichtiglijk den twistappel had opgeworpen; — wij hopen alleen, en vertrouwen vastelijk, dat heter inzicht verzoening heeft bewerkt en dat althans in 1873 het gedenkfeest zóó eenstemmig zal gevierd worden dat mijne voorstelling de getrouwe afspiegeling zal zijn van de waarheid.

[1] Daar is eenige onjuistheid in deze voorstelling, wij erkennen het; niet uit alle huizen waait de vlag, niet alle inwoners vieren eenstemmig het feest mede. „Als misverstand bederft het oordeel” — zooals een oud Alkmaarsche dichter zong — dan ziet men gebeuren wat niet zijn moest, dan ziet men verschil ontstaan waar eendracht behoorde te heerschen. Anti-Nedernandsche stemmen hadden ook in mijne geliefde geboortestad weerklonken, en een deel der katholieke burgers meenden zich van de feestviering te moeten onthouden. Wij willen niet dieper graven in deze smartelijke oneenigheid, zelf., niet al kon men de hand uitvinden die ’t eerst onvoorzichtiglijk den twistappel had opgeworpen; — wij hopen alleen, en vertrouwen vastelijk, dat heter inzicht verzoening heeft bewerkt en dat althans in 1873 het gedenkfeest zóó eenstemmig zal gevierd worden dat mijne voorstelling de getrouwe afspiegeling zal zijn van de waarheid.

[1]