— Astra...
— Neen. Astra weet niets. Haar wetenschap is gebouwd op een allereerste dwaling. Geheel haar wetenschap is als een toren, die in zal storten.
— Ik zoû gaarne veel willen weten. Ik zoû gaarne nog meer willen zien. Ik zoû ver door het heelal willen zoeken. Ik verlang naar het allerschoonste... Maar ik weet niet wat dat is. Misschien ben jijzelve het allerschoonste, Chimera... Maar waarom strek je je wieken nu uit?
— Ik moet weg.
— Nu al? Waarheen? O, waarom ga je zoo gauw, prachtige Chimera?
— Ik moet. Ik moet de mateloosheid doorkruisen. Ik heb al te lang hier vertoefd.
— Blijf nog...
— Ik kan niet. Ik mag niet langer.
— Wie dwingt je, o krachtig ros, snel als het weêrlicht...
— De Macht.
— Wie is de Macht?
— God...
— Wie is God? O, zeg mij nog meer? Vertel mij nog meer! Ga nog niet heen! Ik verlang nog zooveel aan je te vragen, van je te
