( 100 )
oogen beschouwd hadden; op eene wandeling wees mij de eene zoon vele planten aan met hare nuttige eigenschap- pen. Zij hadden een juisten zin voor werktuigkunde; zon- newijzers, thermometers, klokken en horologiën werden hier gemaakt en hersteld, terwijl een der kinderen op de piano de zachte toonen van menig roerend volks-gezang speelde. Het aangeheven volkslied :
Wij leven vrij, wij leven blij,
Op Neêrlands dierbren grond,
stemde ons tot den wensch, dat de God des vredes, de ware blijdschap, uit eendragt en liefde voortgesproten, zoowel in de woningen en harten der stedelingen moge bevorderen, als dezelve in dit stille landelijke huisgezin heerschende was.
Dit alles vend ik hier in deze stille woestenij. Hier was geene school, geene kerk, er was niets, dan de lust om zich selven te oefenen. Wat de mensch vermag, wanneer hij wil, dat ziet men hier, dat getuigden vooral twee portretten van hoogerbeets en de groot, door een’ der zoons zoo keu- rig nagebootst, dat ik hen terstond herkende, en hen in den beginne zelfs voor gravures hield.
De naaste school lag verder dan een uur, over de dorre heide heen, maar geen nood! als de lust tot wetenschap in den mensch woont, dan is geen afstand hem te groot, geen arbeid hem te moeijelijk. De scholen zijn meer voor den trage dan voor den vlijtige, meer voor den lustelooze dan dengene die lust heeft.
Wij hebben op de Veluwe zoodanige menschen meer ge- vonden, die, juist omdat zij met groote moeite verkregen, wat zij van het wetenschappelijk en godsdienstig leven zochten te verkrijgen, ons voorkwamen met zoo veel te hoo- gere belangstelling hetzelve beoefend, bewaard en aange- kweekt te hebben.
Nog moet ik van iets gewag maken, waarvan de gansche
