uyt zijne geſette bepaelinge, en ten dien aenſien ſeght Horatius:
Hy had voorwaer een ſtaelen hert,
Die eerſt de dolle baeren tert’:
En waeghde ’t leven in een Schip,
En ſwierfder mee door banck en klip
Stabilimento. Vaſtigheyt.
EEn Man met een lange Philoſophiſche tabbaert, ſittende tuſſchen twee Anckers die kruyslinghs leggen, hebbende de rechter als mede de ſlincker hand op yder ringh van den Ancker.
Het lange Philoſophiſche kleed is van Socrates beter totte Vaſtigheyt gepaſt, als het korte kleed, om dat het ſtatiger en bedaegder is.
De Egyptenaers plaghten door deſe beyde Anckers een vergelijckinge van een Schip af te beelden, ’t welck alsdan het wellen van de Zeebaren en het bulderen van den wind, veracht, wanneer ’t vaſt aen zijn Anckers blijft leggen. Ariſtides en Pindarus gebruycken het Ancker voor de Vaſtigheyt, ſeggende dat het Ancker is geſtelt voor een geluckſaligh en geruſt leven.
Stabilita. Vaſtigheyt.
EEn Vrouwe in ’t ſwart gekleet, houdende de rechte hand en de voorſte Vinger om hoogh, ſtaende op eenen vierkanten hoeckſteen, leunende mette ſlincker op een Spieſſe, die op ’t beeld van Saturnus op der aerde ſtaet.
Met ſwart wort zy gekleet, om dat deſe verwe Vaſtigheyt bediet, want deſe verwe kan niet veranderen, noch oock geen andere verwe aennemen, en daerom is die voor de Vaſtigheyt geſtelt.
Datſe op eenen vierkanten grondſteen ſtaet, bediet dat de Vaſtigheyt een ſtandvaſtigh en vaſt blijck is van dingen, die wy in ’t eerſt beproeven, en kennen dieſelve in lichamen, die in ſtoffe beſtaen, en dat van de Vaſtigheyt die wy daer nae maken, en die nae den Regel, van materiele dingen voortkomen. En wy ſullen seggen, dat de Vaſtigheyt is in ’t verſtand, in de werckinge van ’t overlegh of de reeden, en in God ſelve, diewelcke uyt zijn eygen mond ſeyt, Ick ben God en worde niet verandert.
De rechter hand en de opgeſteken Vinger, wort door naevolginge van die geene gedaen, die daer mijnen maeckten, om te betoonen, dat zy vaſt op haer voornemen willen ſtaen blijven.
De Spieſſe is een teycken van Vaſtigheyt, gelijck het Riet in ’t tegendeel is, van ſwackheyt, als elders geſeyt is, of gelijck wy ſeggen, hy leunt op een kranck riet. De Italiaenen ſeggen, Chi male ſi appoggia preſto cade, die ſich qualijck leunt, valt haeſt.
Het beeld van Saturnus, waer op de Spieſſe ſtaet, is een teycken, datter geen waerachtige Vaſtigheyt kan weſen, waer de tijd is, om dat alle dingen, waer in de tijd werckt, onvermijdelijck de veranderinge zijn onderworpen. Waer over Petrarcha willende een wonderwerck van de ſaligheit, in de triumph van de Godheyt beſchrijven, ſeyt, Wanneer heb ick op zijn voeten ſien ſtaen, diewelcke nimmermeer ſtaet.
En waer de Tijd is, daer is de veranderinge ſoo aengehecht, datmen ’t oock voor een werck van een wijs Man acht, dat hy kan van zijn oordeel en meeninge veranderen. Dies oock dieſelve Poeet ſeyt, door het dickwijls veranderen is de Nature ſchoon. Nochtans ſeyt de Apoſtel, dat die geene, die in de Deughd ſtaet geveſtight, daer tegen noch de Tijd, noch de beweginge niet vermagh, hoewel hy ſich wel naerſtigh moet wachten, dat hy niet in eenige ſonde kome te vervallen, op datmen niet ſegge, de Sot wort, als de Maene, verandert.
Stabilita. Vaſtigheyt.
EEn Vrouwe ſittende op een hooge pedeſtal of voetſteen, houdende onder haere voeten een ronde pijlaer, en in haer ſchoot veele Medaglien.
Fermezza. Vaſtigheyt.
EEn Vrouwe met grove leeden en van ſterck geſicht, in ’t blaeu gekleet, en rijcklijck met ſilver geborduyrt, houdende met beyde handen eenen Stier.
Deſe beeldniſſe is gemaeckt, datmen dieſelve,
