die zich zouden toeleggen op ’t voortbrengen van ydele meesterstukken, in-stee van zich te wyden aan ’t opleiden hunner kweekelingen tot doktoren en professoren, opdat deze later op hun beurt weer in-staat zouden wezen tot het africhten hùnner kweekelingen op de kunst om zich te onthouden van zulke verderfelyke meesterstukken. Ook zoude thans het nederlandsche volk hoogstwaarschynlyk een valschen eeuwgeest hebben aangebeden, en knielend dien afgod hebben geëerd door ’t schryven van: aaltolletje, terwyl wy nu, dank zy der diepzinnige en gewichtige nasporingen van de heeren de Vries en te Winkel, onze knieën gestrekt mogen houden, en (onder opzien tot de Bron van alle ware taalkunde) vertrouwend en geloovig den Heere dienen met een rechtscholig: A-al-tolletje, zooals den volke openlyk verkondigd is in ’t nieuw Evangelie voor de spelling van de nederlandsche taal, op pagina 29. Ik bedoele kolom 29.
Maar, bovenal verheuge ik my, en danke ik den Heere (in dien het overigens geoorloofd zy, maat en regel te brengen in verheugenis en dank waar ’t de weldaden des Heeren geldt, daar elke verheugenis en elke dank gelykelyk oneindig behoort te wezen) maar bovenal dan zou ik my willen verheugen óver, en danke ik den Heer vóór de lieftalligheden der beschaving, die ’t gevolg zyn van de overwinning te Waterloo, met Gods hulp, op den Overweldiger behaald door Prins Willem den Groote van Oranje.
Want als die overweldiger niet, met Gods hulp, ware overwonnen geworden door Prins Willem van Oranje, den groote, te Waterloo, dan zou allicht het Nederlandsche volk ruw, laag en gemeen zyn geworden door aanraking met de Fransche overheerschers (die nu echter door Prins Willem den Groote zyn overwonnen, te Waterloo) dan zou, zegge ik, dat volk, na vyftig jaren onderdrukking, zedeloos zyn geworden, en vuile liedjes hebben gezongen op de straten; terwyl nu datzelfde volk (na
