toestand van het koninkrijk, een zeer grote bijkomende reden tot ongenoegen betekent en dat daarom iedereen die een eerlijke, goedkope en eenvoudige manier zou kunnen bedenken om van deze kinderen gezonde en nuttige leden van het gemenebest te maken, als redder van natie niet alleen de achting van het publiek, maar ook een standbeeld zou verdienen.
Maar het is allesbehalve mijn bedoeling om mij te beperken tot maatregelen voor de kinderen van beroepsbedelaars; die heeft een veel grotere reikwijdte en strekt zich ook uit tot alle kinderen van een bepaalde leeftijd, geboren uit ouders die in feite evenmin in staat zijn hen te onderhouden, als degenen die op straat een beroep doen op onze liefdadigheid.
Zelf heb ik jarenlang mijn gedachten laten gaan over dit belangrijke onderwerp en zorgvuldig de verschillende voorstellen overwogen van andere denkers en telkens vond ik dat ze grove fouten in hun berekeningen maakten. Het is waar dat een net door zijn moeder geworpen kind, door haar met haar melk een heel jaar lang gevoed kan worden, met hoogstens wat bijvoeding, die meestal niet meer dan 2 shilling kost en door de moeder zonder twijfel al dan niet in natura met het wettelijk toegestane bedelen bijeenschraapt kan worden. Mijn voorstel is, als de kinderen precies één jaar oud zijn, zodanige maatregelen te treffen dat zij, in plaats van hun ouders of parochie tot last te zijn, of voor hun verdere leven gevoed en gekleed te moeten worden, juist een bijdrage zullen leveren aan het voeden en deels ook kleden van vele duizenden anderen.
Het andere grote voordeel van mijn plan is, dat het de vrijwillige abortussen en gruwelijke praktijken zal voorkomen van vrouwen die hun onechte kinderen vermoorden, wat bij ons helaas maar al te vaak gebeurt! Ik vraag me af of zij die arme onschuldige baby'tjes
