zou zij hem rustig kunnen behouden op een prettige, vrije manier en zonder dien voortdurenden angst, dat hij uit den band zou slaan.
Zij kwam thuis in het beste humeur; in langen tijd had zij zich niet zoo blij en zoo jong en zoo licht gevoeld; haar geweten was ook verlicht, omdat zij hem flink bescheid had gegeven: dus die zaak was in orde! —
Zij ging pianospelen terwijl zij op den professor en Abraham wachtte; maar zij stond weer op en schikte het haar voor den spiegel. Zij neuriede zacht.
Intusschen zat Abraham geklemd tusschen zijn kameraden en den professor, naast den burgemeester. De groote feestzaal van de school was vol van kinderen en menschen, van ondragelijke warmte en van gemengde luchtjes.
De onvermoeide rector stond op den katheder en deelde de lijsten uit, daarbij elken jongen oproepend naar gelang van het nummer waarmee hij overging.
Eerst kwamen er een paar voorloopige woorden aan het adres van hen die de school verlieten, om naar de Universiteit te gaan; daarop begon de hoogste afdeeling van de 4de latijnsche klasse en toen kwam de laagste, die welke uit de 3de latijnsche klasse bevorderd waren.
