"Paragraaf vijf," begon Morten met een zware stem: "in het schoolvertrek moet de leerling zich dadelijk naar zijn plaats begeven en nooit leven of wanorde veroorzaken. Hij mag zijn plaats zelfs nooit verlaten zonder uitdrukkelijk verlof."
"Nu, Mortentje! zie je nu hoe de leerling zich in de klasse te gedragen heeft, hé? dacht je dat er iets stond van de kachel vol te stoppen, hè?—dacht je dat, hé?"
Bij elke vraag trok hij harder aan het oor, terwijl Morten op zijn teenen stond om hem te volgen.
De heele klasse lachte en Morten sloop naar zijn plaats.
Intusschen had No. 1 de opstelschriften rond gedeeld, na in allemaal gekeken te hebben om het cijfer te zien.
Marius had 4½ gekregen, wat een beetje slechter was dan gewoonlijk en eigenlijk een kleine teleurstelling; hij had het zoo'n prettig onderwerp gevonden, omdat de titel zoo lang was dat die bijna een vierde van een bladzijde kon vullen als je wat groot schreef; en hij had altijd zoo'n moeite om zijn opstellen lang genoeg te maken.
Het onderwerp luidde: Een vergelijking tusschen Noorwegen en Denemarken met betrekking tot de natuurlijke gesteldheid der landen en het karakter en de industrie der volken.
