De Katholieke Illustratie/Jaargang 1/Nummer 1/De mol

De mol (1867)

De Katholieke Illustratie, jrg. 1, nr. 1 (1867), p. 8.

Uitgegeven in 's-Hertogenbosch door Administratie van de Katholieke Illustratie (uitg. door Henri Bogaerts).

[ 8 ]DE MOL. Onder de dieren, die bij den landbouwer zeer gehaat zijn, bekleedt de mol eene eerste plaats; met schop en spade vervolgt hij het dier dat zijn land doorwroet en vooral bij droogte groote schade kan aanrigten, daar het de planten naarboven werkt en hare wortels uit de aarde losmaakt. Menigeen is ook van meening dat de mol de wortels der planten afknaagt en deze dus doet sterven; talrijke onderzoekingen hebben evenwel het onjuiste dezer meening aan het licht gebragt; zij hebben bewezen, dat de mol slechts van dierlijk voedsel leeft en die dieren verslindt, welke de planten benadeelen; een natuurkundige heeft met de grootste zorgvuldigheid de maag onderzocht van vijftien mollen, die op verschillende plaatsen gevangen waren; hij vond er geen enkele wortel- of plantenvezel in maar wel overblijfselen van verschillende wormen; met deze uitkomst niet tevreden, bragt hij een levende mol in een kist die met graszoden gevuld was; het dier bragt eenige dagen een kwijnend leven door en stierf zonder het gras aangeraakt te hebben; twee anderen sloot hij in een kist: waarin ongeveer 500 verschillende wormen, 25 rupsen en een muis gebragt waren; na 9 dagen was alles verteerd, van de muis was zelfs vel noch been overgebleven; daarop gaf hij de dieren gebraden vleesch en verschillend plantaardig voedsel; het vleesch was ras verteerd, daar hun geen ander voedsel verschaft werd stierven zij na 24 uren zonder iets van de planten genuttigd te hebben.

Vroeger gaven sommige regeringen eene zekere belooning van iedere mol, die gevangen en gedood werd, doch sedert men heeft ingezien, dat die diersoort den landbouw eer bevoordeelt dan benadeelt, heeft men dat gebruik laten varen.

Volgens de berekening van verschillende onderzoekers zou een mol jaarlijks 10000 wormen verslinden.