vervaren niet, dat wy niet em souden weren hoe dat alle dese banden der conscientien van den menschen gedreyt, gheensins en deughen om yemandt daer mede voor Gode te verbinden ofte te verstricken. Ons en can oock niet hinderen dec men mochte segghen, al waer tsake dat 'sulcx, eenen Heere van onser qualiteye, soude eenichsins mogen toe gelaten werden, dat de Paus behoorde ten minsten daer over gedispenseert te hebben. Want wy weten. Gode lof, al over langhen tijt wel, hoe veel dae dese ware van Roomsche dispensatien wel gelden mach. Ende soo verre is het van daer, dat wy souden onse toevlucht willen nemen tot den ghenen die ons tot op deser uren alle t'quaet heeft berockt dat hy heeft eenichsins connen doen, dat wy noch vastelick hopen; alsoo desen gpeden herder ons ende allen vromen eerlicken luyden sulcks is aendoende, dat ons Godt oock sal de ghenade verleenen om dit soo wonderlick ende verholen Rijcke van hem in zijn speloncke van Roome opgherecht (met den welcken hy hier, voortijdts over de gansche aertrijcke was heerschende, den Coninghen ende Vorsten ghevende zijn pantoffel te kussen, jae eenen Keyser onder de voeten tredende) te helpen nae onsen vermoghen in den grondt verderven ende vernielen.
