in vollen omgang te leeren kennen, dien men hem zoo zorgelijk trachtte te verbergen. — Dit alles scheen tegen u te zijn, kleine, zwakke stad, en toch zou het in uw voordeel uitloopen, want GOD WAS MET U, en zoo moesten alle dingen medewerken u te goede, ook wat naar menschelijke berekening u het meest had kunnen schaden.
Intusschen toonde Sonoy door daden, dat het hem ernst was geweest met zijne beloften. Op zijn bevel werden reeds sluizend geopend te Krabbendam, te Aertswoud en elders, tot groot misnoegen der huislieden, die om het hardst wraak riepen over deze tyrannie, en waarvan sommigen niet slechts tegenstand boden maar zelfs in ’t heimelijk des nachts beproefden dien maatregel vruchteloos te maken, door de sluizen te stoppen. Dit vergrijp werd streng gestraft, en voorts werden de sluizen en dammen door soldaten nacht en dag bewaakt, om op den eersten wenk des bevelhebbers tot openen of sluiten te kunnen overgaan.
Het was Don Frederik nu gelukt zijn zwaar geschut voor de stad te brengen, niet minder dan vier-en-twintig stukken Hij had een schans aangelegd voor de Friesche poort, die de Alkmaarders tevergeefs hadden getracht te vernielen. Zij vermochten niets daartegen dan vier burgerhuizen te sloopen, om met het puin eene barricade op te richten en zoo zelfs, als de poort werd veroverd, nog den strijd niet op te geven. Maar de Spaansche bevelhebber had nu zijne loopgraven gereed, zoodat hij de stad kon naderen zoo ras hij wilde, en tegelijk zijne befaamde tonnebrug aangelegd, waarmede hij over ’t water heen tot het bolwerk van den Roô-Toren kon komen. Hij was nu bij machte om de stad aan drie zijden tegelijk aan te vallen,— en nòg scheen hij te aarzelen, nòg beproefde hij, of hij door list en misleiding hare waakzaamheid kon verslappen. Hij liet op klaarlichten dag wagens en geschut naar Bergen voeren, om de belegerden in den waan te brengen dat hij aan aftocht dacht. Maar de onzen lieten zich niet verbijsteren noch verblinden, en bemerkten; dat hij des nachts liet terugkeeren wat hij bij dag verzond.
Waartoe zooveel weifeling bij zooveel sterkte in den zoon van Alba? Juist omdat hij dit was, had hij zooveel te verliezen. Hij had den naam van zijn vader in veldheersbeleid te evenaren. Als nu dit hoopje volks hem eens weerstond; als hij nu eens onverrichter zake moest wegtrekken van dat kleine vuilnisnest,
