kostuum werd minder goed begrepen door die deftige dames, dan hare zedigheid gekrenkt door de vrijheid er van; en de Apollo’s vormen van onzen Schotschen held vonden geene genade in hare oogen, — juist omdat ze wat al te zeer aan de bewondering prijsgegeven waren.
Een paar jonge dames wendden sterk kleurend het gelaat van hem af; een paar oudere daarentegen richtten het oog met strengheid op hem; Walburg zag wat verlegen op hare gezellinnen; de weduwe van van Hemert alléén scheen niets meer te kunnen ergeren noch te bevreemden; maar meer dan eenige vrouw scheen master Fabian geërgerd: hij draaide het hoofd af met een vertoornd gelaat, hoewel hij, als de éénige man in het gezelschap, zich wel had mogen ontfermen over den moeielijken toestand, waarin men zijn landsman plaatste.
Maar kapitein Hemon Tiry was niet heel verlegen. Hij was daarbij zóó uitgeput, dat hij slechts ééne gedachte had: rust en verkwikking; want, hoewel de gastvrouw hem die laatste had toegedacht, zij waren hem ontgaan, als wij begrepen hebben, door zijn onverwijld samentreffen met den Generaal Norrits; maar hij was te fier om zijne behoefte aan spijs en drank ruiterlijk te bekennen; hij koos dus een echt Schotschen omweg.
»Mylady! ik heb een rit gemaakt van veertien uren, zonder rusten, in den dienst van mijne Koningin en van deze landen; en bij het gewicht, dat de Generaal hecht aan de tijdingen, die ik breng, zal ik zeker bevel krijgen om straks weer op te zitten en den nacht door te rijden. Daarom zoude ik wel bidden, eene wijle mijn gemak te mogen nemen, aangezien ook de dienstzaken met den Generaal staande zijn behandeld."
En waarlijk, de arme jonkman zonk bijna neer van vermoeidheid.
Dat was eene mimiek, die hier beter verstaan werd, dan het welsprekendste Schotsch, en mevrouw Walburg liet terstond wijn, vleesch en gebak voordienen, waarvan Hemon gebruik maakte
